Pagina:Pinochio.djvu/64

Da Wikisource.

Capitolo 20

Na ota fora de prejon, Pinochio el fesc par torna a ciasa da ra Fatazina, ma par strada el data un burto sarpente e pd el se ciapa inze inze na trapola

Pensave r alegreza de Pinochio, canche l e vienu fora de prejon! Inze un vede e no ede, el sin e ’su alolo da ra zita e l a ciapa ra strada che r aea da l mena da ra ciaseta de ra Fatazina.
Gouja l guergno, par strada l ea duto un pantan e se fondaa fin a mesa janba. Ma l buratin el seguitaa zenza gnanche s inacorse. Pien de chiza de saluda danoo sa pare e ra soreluca coi ciaei zelestes, el corea e l soutaa come na fouzigora, e a core el pantan el i schizaa su fin su su ra bareta.
El corea e l dijea:
- Ce de desgrazies che m e capita... Ma me res merito dutes! Son un testastei e un dispetos... e voi fei senpre chel che voi, e no i abado mai a ci che me vo ben e l a pi judizio de me!... Da ca inaante, ’suro de canbia e deenta un tos da sesto e judizios... Ei beleche capi che ai tosc che i no obedisce a negun ra i va senpre malamente e i no in intia pi una bona. E me pare, che l m ebe speta? Che l ciate in ciasa de ra Fatazina? L e un toco, poereto, che no l vedo e tarenteo de me 1 struca e me l buscia su. Che ra Fatazina ra me pardone ce che ei fato?... Era ra m a senpre tendu erama voru cosci ben... se son ancora vivo, l e duto merito so!... Agno se ciatelo un pizo pi malingrato e zenza cuore de me?
Fin che l dijea sto tanto, el s a ferma spasema e l a fato cuatro pasc indrio.
Ce aeelo vedu? 64


64