Pagina:Çittara zeneize 1745.djvu/139

Da Wikisource.

XV.

S
e ben che Amô, per aggiuttâ ra barca,

Quand’o ro mæ cœu dent’ro provezzo,
Me va così porzando quarche ormezzo,
Per fâme per lantora cangiâ marca;

A ogni mœuo m’accorzo ch'o m’imbarca,
Che con tegnîme tanto a ro verezzo
A fá comme ra sâ dent’ro lavezzo,
A doggio me ra freiga e me ra carca.

Maxiña intanto, chi m'ha per l’agoggia,
Perchè no scappe da nisciuña maggia,
M’ingarbuggia re veire a orça e a poggia.

Ma si ben l’un’e l’atra me spennaggia,
Con mètteme ogni dì ra scagaboggia,
Vivo, e porto San Teremo a ra gaggia.