Pagina:Çittara zeneize 1745.djvu/222

Da Wikisource.

IV.
Ra famma, che de Voî sentimmo spande,
Serenissimo Duxe, d’ogn’intorno
Ciù cæra che ro giorno,
Chi s’ode resonâ da tente bande;
Ro nomme, chi ne svœura,
Non che tra noî, pe re Çittǽ de fœura,
Comme sen cose assǽ de ræro inteize,
Produan a l’oreggia
Stupô e maraveggia,
Da fâ re mente attonite e sospeize:
Se non che tutte a un tratto
Praticandose in atto
Ri mirioin dre vostre varentixe,
S’han per ciù grende assǽ, che no se dixe.

V.
Oh! se un giorno con noî così da parte
Lasciando per un poco ro Paraxo,
Foissi presente a caxo
Voî mæsmo a poei sentîne quarche parte,
Quando tutti de veña
Discorrimmo assettǽ lì sciù l’areña!
Ò pù, se ro grao vostro comportasse,
Così per favorîne
Con l’œuggio de seguîne
Pe re care dri tremagi e dre nasse,