Pagina:Çittara zeneize 1745.djvu/23

Da Wikisource.

III.


D
Ro torto, che reçeivo in questo Mondo,

A ro tò Magistrato, Amô, m’appello.
Crio giustiçia a gora de lavello
Dro mæ patî, chi n’ha ni fin ni fondo.

Mœuvo a pietǽ l’abisso ciù profondo
Con questo mæ cruissimo maxello:
Ri sassi a son de lagrime strepello:
Ra terra sott’e sovera confondo.

Giudica ti, ma con man giusta e netta,
L’ingiustiçia d’un tanto desbaratto,
Chi demanda a ro Çê sangue e vendetta.

Ma che sperâ da ti forma ò recatto,
Giudiçe chi n’ha testa ni berretta?
Ah nescio! che stravañio, e che son matto!


A 2 Don-