Pagina:Çittara zeneize 1745.djvu/26

Da Wikisource.


VI.


D
Onna, quando m’appenso che agge avuo

Fin chì con voî così cattiva sciorte,
Sento vegnîme ri suoî dra morte,
Giastemmo l’ora quando son nasciuo.

Con tutto questo, dæto e rebattuo,
Se torno à vei quelle beneite porte,
Me sento ciù che moǽ gaggiardo e forte:
Me poæro in quello pointo renasciuo.

Poco primma, con veime int’re tenagge,
Veime trattao da voî pezo che un can,
De voî n’averǽ dæto int’re muragge.

Tornao che son in mi, tocco con man,
Che vâ poco che sbatte e che m’arragge;
Che hò bezœugno de voî ciù che de pan.