Pagina:Çittara zeneize 1745.djvu/303

Da Wikisource.

Pù, per dî ra giustiçia dra sò caoza
Con penna ni malevola ni raoza,
Ançi con tegnî drita ra barança
Toccheremmo in passâ così in sostança.

XI.
Arme, a força d’incanti,
De giastemme e de raggia
Zù tra quella canaggia
De spiriti forfanti
Fæte per mandâ Zena a ra maraggia,
De là da maledette,
Arme in fin dro Diavo belle nette,
(Se per castigo de quarche peccao
Messê Domenendê no v'ha mandao)
A che fâ sei vegnue da ro profondo,
A mette sottesovera ro Mondo?

XII.
Mondo, onde in bella quete
Zena sciù ra sò riva
Reposava e dormiva
Con re sœu mente quete,
Zà per çent’agni coronâ d’óriva,
Libera d’ogni guerre,
Abondante de popoli e de Terre;
Tra re Coroñe tanto ciù protetta,