Pagina:Çittara zeneize 1745.djvu/41

Da Wikisource.


XXI.


D
e passo in passo un pensamento nœuvo

Pâ che a ro cœu me picche, e me consegge
Che sæ tosto raxon che me revegge,
Con trovâme a ro segno che me trœuvo.

Tra mi mæsmo re osse me descrœuvo:
No sò trovâ, con che raxon me degge
Rezeve dì e nœutte re oregge,
Con stâ voî sempre in Scacco, no me mœuvo.

Così da l’uña parte ra sperança,
Da l’atro lao ra desperaçion
Me tegnan nœutte e dì sempre in barança.

Infin pâ che me ditte ra raxon,
Che agge da veive ancon pietosa e mansa,
Se ben foissi ciù forte che Sanson.