Pagina:Alighieri, Dante – La Divina Commedia, 1933 – BEIC 1730903.djvu/278

Da Wikisource.
272 la divina commedia

     Io mi feci al mostrato innanzi un poco,
e dissi ch’al suo nome il mio disire
138apparecchiava grazioso loco.
     El cominciò liberamente a dire:
«Tan m’abellis vostre cortes deman,
141qu’ieu no me puesc ni voill a vos cobrire.
     Ieu sui Arnaut, que plor e vau cantan;
consiros vei la passada folor,
144e vei jausen lo jorn qu’esper, denan.
     Ara us prec, per aquella valor
que vos condus al som de l’escalina,
147sovenha vos a temps de ma dolor!»
     Poi s’ascose nel foco che li affina.