 |
Questa pagina è stata trascritta, formattata e riletta. | |
| 359 |
CARMINUM
LIBER TERTIUS.
I.
DE RAPHAELE URBINATE.1
Huc oculos (non longa mora est), huc verte: meretur
Te, quamvis properes, sistere qui iacet hic;
Cuius picta manu te plurima forsan imago
Iucundâ valuit sistere sæpe morâ.
Hoc, Urbine, tuum decus; hoc tua, Roma, voluptas;
Hoc, Pictura, tuus marmore splendor inest.
Marmor habet iuvenem exanimum, qui marmora, quique
Illita parietibus vivere signa facit.
Os, oculosque movere, pedes proferre, manusque
Tendere; tantum non posse deditque loqui:
Quod dum qui faciat meditatur, opusque perenne
Reddat, monstra Deæ talia morte vetant.
Hospes, abi monitus mediocria quærere, quando
Stare diu summis invida fata negant.
II.
DE QUINCTI VALERII UXORE.
Molliter hic Quincti Valerî complectitur umbram
Compos voti uxor Quinctia facta sui;
Quam nunquam abrepti probitas laudata mariti
Solata est, nec opum copia, nec sobolis,
Donec, decurso spatio vitæ, ossibus ossa
Miscuerit caris, atque animas animis.
- ↑ Piace il vedere così onorato in morte il sommo pittore dal poeta sommo, che dopo soli tre anni lo seguì nel sepolcro.
