Pagina:Catullo e Lesbia.djvu/281

Da Wikisource.

annotazioni. 275

Plinio, lib. XXXIII; Ulpiano, D., 28, 5, 48; Columella, V, 1, 3; Vitruvio, 111,1.


Pag. 162.          Soles occidere et redire possunt.

Tangit Epicureorum opinionem, qui putarunt multos fieri et nasci soles. Plinius etiam multos soles visos fuisse tradit. Così annota il Partenio.


Ibidem.          Nobis, cum semel occidit brevis lux.

Breve luce, cioè la vita. Virgilio:

Quæ lucis miseris tam dira cupido?

e altrove:

Quo magis inceptum peragat lucemque relinquat,

E Silio Italico:

Is genti mos dirus erat, patriumque petebant
Orbati solium lucis discrimine fratres.

Similmente Plauto:

Ecquid agis? remorare? lumen lingue.

E come ha detto luce la vita, così chiama notte la morte.


Ibidem.          Nox est perpetua una dormienda.

conformandosi alla sentenza espressa da Platone nell’Apologia, e ad Orfeo nell’Inno alla morte:

Τὸν μακρὸν ζωοῖσι φέρων αὶώνιον ὕπνον

Così pure Orazio:

Sed omnes una manet nox;