Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/119

Da Wikisource.

Märchen 95

ei il pauper umm daus da tgiamin enagiu cun il tgau en la pul; sinquei vegn la dunna ual dad esch en; ella ha aunc podiu vegnir en agid et alzar siu umm ord la cazetta. La dunna selamentava, che siu umm hagi giu ton ditg de far gientar; mo quel ha engirau, ch' el fetschi buca pli gientar. 5

74. La madretscha.

Ina gada er' ei ina paupra femna, che mava a gudognar. Ell' ei vegnida en in uaul; leu fuv' ei in vegl casti. Ei era la sera tard et ell' ei ida si en il casti e domondau de star sur notg; ei era el chisti solet ina signura e quella ha detg de schar star. Duront la notg ha la paupra parturiu 10 … ina feglia e la signura ei stada madretscha. La madretscha ha schau star leu quella femna enzaconts dis e suenter detg à leza ussa sapi ella ir, nua ch' ella vegli, mo la popa vegli ella salvar. De quei ei la paupra femna stada bein cuntenza et ei ida. La madretscha ha tratg si et instruiu la figliola, entochen che quella ha giu diesch onns. Ina gada il di mava 15 quella madretscha adina giuadora e steva ina grond' uriala. In di ha ella mess en stiva ina scatla et in spieghel sin meisa, cun il commond alla figliola, de buc tuccar en quei, schiglioc mondi ei mal cun ella. Essent la madretscha stada giuadora, sche ha la figliola tartgau: „Jeu vi tonaton mirar, tgei gliei en quella scatla, che la madretscha ha scommondau aschi 20 fetg de tuccar en!“ Ell' ei ida vi et ha aviert si la scatla. Cheu fuv' ei en ina fontauna; en quella ha la pintga chitschau en in det e quel ei vegnius tut ners. Cun gronda tema ha ella ligiau si siu det. Gleiti suenter ha ella er' eunc voliu mirar en il spieghel. Cheu ha ella viu, che la madretscha … fuva leu en e saltava cun il nausch. Sinquei eis ell' ida e ha fatg 25 la lavur prescreta da sia madretscha. Returnada ha la madretscha domondau: … „Maria Margretta! tgei has fatg en quei det?“ La figliola ha buc' astgau dir; mo la madretscha ha detg: „Sche ti dias buca tgei, sche sas: nua che ti eis vegnida en, sas ti ir ano!“ et ha lura fatg trer ora la figliola la custeivla vestgadira, e chitschau ella ord casa. La paupra matta bargieva 30 … e seturpegiava, nun savent, nua ir. Cheu ha ella viu in pegn cun romma panderlida tochen giun plaun; et ei fugida si sut quei pegn. Leu stev' ella, bargieva e rogava Niessegner, ch' el duessi po dar in vestgiu ad ella, ch' ella sapi trer en; pertgei aschia astgi ella ir von nagin carstgaun. Tut anetgamein uorla in tgaun sper il pegn. Quei fuva il tgaun ded' in 35 catschadur, che mava ual lau sperasvi. Quei catschadur vegn neutier et observa cheu in carstgaun; alura ha' l detg: „Tgi, ch' ei en cheu, duei vegnir ora!“ Sinquei ha la matta respondiu: „Jeu astgel buca vegnir ora; pertgei jeu sun niua.“ Cheu ha il catschadur fiers en siu manti, per schar zugliar entuorn, ch' ella astgi e sapi vegnir ora. Vegnid' ora, ha ella 40 raschunau al catschadur, pertgei ella fuvi en cheu niua. Alura ha il catschadur … respondiu: „Mo sche mo nau ti cun mei en miu casti!“ La figliola ei