Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/153

Da Wikisource.

Novellen 129

Novellen.

1. Igl eremit.

Ina gada fuv' en ina ustria ina fetg bialla giuvna fumitgasa. Quella ha parturiu in stupent mat. Savent ella aber bucca salvar leu en l' ustria igl affon, ha ella mess quel en ina scatla cun trei tschien renschs e sia atgna fotografia leutier, ha ligiau giu bein la scatla e pli mess quella en in dutg, che mava encunter in mulin. L' aua ha menau la scatla cun igl affon tochen tier il mulin. Tut en ina gada ei la roda dil mulin stada eri et il muline ei ius ora per mirar, tgei ch' ei seigi; el ha enflau quella scatla, che fuva menada ora encunter la roda dil mulin. El ha priu la scatla e portau en stiva, ha aviert si quella et enflau lien il taffer e bi pop. Il muline fuva tut stuorns cun quei affon, schegie ch' el sez haveva tschun affons; sia dunna ha aber gleiti murmigniau sin el et ha detg: Schavas quei scazi, nua ch' el fuva! Nus havein avunda buobanaglia.“ Denton han ei intercuretg pli bein la scatla et han eunc enflau ils trei tschien renschs e la fotografia. Cura che la dunna ha viu ils daners, sch' eis ella stada cuntenza de salvar igl affon, entochen ch' el seigi empau pli gronds, ch' el sapi ir a fadiar siu paun. Quels mulines han tratg si igl affon, entochen ch' el ei staus in grond buob. Lura ha el voliu ira egl jester. Il muline ei era staus contens de schar ira et el ha dau al giuven, avon che schar ira, quella fotografia, che fuva en la scatla. Suenter haver dau pietigott al muline et alla mulinera, ils quals il giuven carteva, ch' ei fussien siu bab e sia mumma, eis el ius pli lunsch e vegnius en in marcau; leu ha el surviu plirs onns, sco taffer schuldau.

Mintga sera envidava il giuven si duos candeilas, metteva quella fotografia enamiez e figieva oraziun enschanuglias avon quella per vegnir sisu, tgi quei seigi. Cura ch' el ei staus in grond e bi giuven, ha el era eunc voliu visitar il muline. Sin via eis el vegnius en ina ustria et ei staus leu in per dis. Cheu fuva ina fetg bialla fumitgasa; quella ha plaschiu al giuven et el ha domondau ella per spusa. La fumitgasa ei stada da 30 quei fetg contenza et in per dis suenter han ei giu legras nozas. Il spus sesarrava aber mintga di en sia combra tut persuls. La spusa ei ina gada ida suenter, ha mirau tras la rusna della clav, tgei el fetschi et ha viu, ch' el veva envidau si duos candeillas, haveva in maletg enamiez e figieva cheu oraziun. Cura ch' el ei lura staus giuado, eis ella ida en combra per