Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/496

Da Wikisource.

Ch' ei seigi naschiu in tal affon,
Che sei ver Dieus pilver.
5Prendent ils gronds a niebels scheings,
Aur, mirch' et era entscheins,
Carezavan cun festginar,
Curdavan giu a gli a pei,
Figievan gli unfrendas cun tuta fei
10Con sia mumma fina.
Cur ch' ei vevan faitg l' unfrenda
A quei schi gron signiur,
Mavan els lau navenda,
Per turnar a casa lur.
15Ina steila fova els visar,
Ina autra via ad els mussar;
Herodes fuva fetg vilaus,
Termet el ora ils ses trabants,
Per lau far mazar ils affons,
20Mo el fuva enganaus.
Sointg Gioseph tschiaffa 'gl affon
Sin ils ses soings mauns
Schend, Nus lein tilar naven,
Maria pren nos pons!
25Aunca nus ne pigleien don
Vid il nies schi char affon;
Ils giedius quel encurir,
Cau naven lein nus untgir,
Enten L' Egipta lein nus fugir,
30Maria, crei a mi.
Questa canzun lein nus cantar
A quei schi car affon;
A lau tier lein nus rogar
Sin quest di schi gron,
35Ch' el nus vegli perdunar,
Avon il nausch inimitg pertgirar,
Nus liberar de tut don,
A lau tier sil pli davos
Nus retcheiver en siu schos,
40Enten il siu sal soing. Amen.