Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/671

Da Wikisource.

Märchen 639

buc en la capialla. Si dies duevas ti purtar el.“ „Mo sche l' autra gada vi jeu schon far meglier,“ ha il mat respondiu. L' auter marcau ha la mumma termess el per cumprar in bi piertg. Tut leds, de quella gada saver far endretg la commissiun, va il mat a marcau, cumpr' in bi piertg e porta lura quel en in sughet si dies tochen casa. Schon dalunsch vesa la mumma a vegnint siu perdert fegl cun il piertg strunglau si dies. Ella va encunter ad el e savilla tribel sur sia tupadat. „Quei ei la davosa gada, ch' jeu termettel tei a marcau,“ di la mumma, „sche ti sas buca s' enschignar pli perdert. Ligiavas il piertg en in sughet e runavas el suenter.“ Cura ch' ei gliei puspei stau marcau, ha il fegl rugau aschi ditg vid la mumma, ch' ella ha turnau a schar ira el. Quella gada dovev' el cumprar ina cazzetta. El ha maniau, d' esser fetg perderts, ha ligiau la cazzetta en in sughet e runau ella aschia tochen casa. Vegnent tier la mumma havev' el isau giu il funs della cazzetta e lezza ha fatg ina terribla sbarrada cun el. Da leu denvi ha la mumma buca schau ira pli il tapalori a marcau.

108. La feglia reuna.

Dil temps, ch' ils affonts vegnevan quei, ch' ils gieniturs giavischavan, era ei ina mumma, che havev' ina feglia fetg malperderta. Vilada sur las cattavegnas della feglia ha la mumma detg: „Jeu lessel, che ti fusses ina reuna!“ ed enaquella ei la buoba stada ina reuna. La mumma haveva mo quella feglia ed era buca de trustiar pli, che quella era vegnida ina reuna.

La mumma ei ida pertut entuorn tier prers e signurs; mo negin saveva gidar ella. Finalmein eis ella ida tier in capuciner e quel ha detg, sch' ella savessi rabitschar la reuna entochen tier igl altar, cura ch' el ditgi messa, sche vegli el turnar a far vegnir ella in carstgaun. La mumma ha ton ditg e ton liung se dau breigia, ch' ella ha rabitschau la reuna tier igl altar, cura ch' il capuciner legieva messa, ed en quei moment, cura ch' il capuciner ha giu finiu la messa, ei la buoba puspei stada in carstgaun sco avon. Sch' ella ei buca morta, viv' ella aunc.

109. La candeila.

Ina gada era ei ina veglia tschocca, che magliava glieut. Quella haveva serau en in buob en nuegl de cauras e lev' engarschar quel, entochen ch' el vegniess grass. Mintga damaun, cura ch' ella schava ira las cauras, tuccava ella quellas si dies, ch' il buob sappi buca vegnir ora cramados sin ellas. Il buob ha ditg patertgau suenter, co el savessi mitschar, ed ina damaun eis el semess sut il venter della caura gronda e ha seteniu vid la palegna liunga. La veglia tschocca ha saviu strichar sil dies alla caura gronda, sco ella ha voliu, ella ha nuota encorschiu il buob ed ha schau ira la caura. La caura gronda ei curida egl uaul e leu ha il buob se fatgs