Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/72

Da Wikisource.
48 Märchen

era fatg il medem cun quella, sco cul buob. Lura ha ella voliu far si in foss de zupar giu las baras dils pigns, che nagin encorschi ne anfli enzatgei. … Cura ch' ella cavava, vegniev' ei traso dus utschals e picclaven vid' ils meuns alla mumma, ch' ella saveva bucca cavar. Ell' ei vegnida villada et 5 ha voliu trèr cun la palla sin quels; els ein aber stai pli spèrts, ein sigli à la mumma els egls et han cavau quels ad ella ord il tgau.

37. La biala Mengietta.

In bab haveva ina fetg biala feglia. Tut scheva ad ella la biala Mengietta. In di ha il bab cavau si in rieven et anflau ina bransina d' aur 10 senza batagl. La Mengietta ha considerau la bransina, mo ha detg leutier: „Igl ei bein donn, che la bransina ha en nagin batagl.“ Suenter ditg haver patertgau, ein els vegni perina, de schenghegiar la bransina al retg. Il retg ha giu grond plischer dil schenghetg, mo ha era detg: „Igl ei bein donn, che la bransina ha en nagin batagl.“ Il bab ha remarcau, che sia 15 feglia hagi detg il madem. Sin quei ha il retg detg, sch' el hagi ina feglia, che hagi saviu dir ils medems plaids, sco el, deigi el far vegnir ella en siu casti; mo ella deigi vegnir ne à pei ne à cavagl, ne blutta ne vestgida, ne da di ne da notg; — sappi ella far quei, vegni el a spusar ella; — quei bucc, sche deigi ella murir! —

20 Il bab manegiava, che sia feglia sappi bucca vegnir suenter à quellas condiziuns; el era pleins anguoscha, e s' enriclaus d' esser ius tiel retg. Tonaton ha el raquintau à sia feglia, co ei seigi iu cun el. La feglia consolava … il bab e scheva, quei ch' il retg hagi dumondau, seigi tuttavia bucca grond kunst.

Lura eis ella sesida sin in asen, sevestgiu davon giu e davos buc et 25 ida tier il retg denter stgir e clar. Quel ha spusau ella, mo teniu ora, ch' ella astigi mai incunterdir ad el.

In di ei il retg cun sia suita ius à catscha e vignius tier in pauper um, che pertgirava ina vacca, che veva grad fatg vadi. Dasperas fuva era in um cun in asen. Il paster della vacca bargieva, et il retg ha dumondau, 30 pertgei el bragi. El ha rispundiu: „Sco ti vesas, ha mia vacca fatg vadi, et ussa pretenda quei um, che siu asen hagi fatg il vadi, e vul ir cu' l vadi. — Ussa di ti, o retg, qual ha rischun!“ Il retg ha dau rischun a quel digl asen.

Pleunsiu ei era la regina vegnida da quella via e ha dumondau il 35 pastur, pertgei el bragi. El ha raquintau, ch' il retg hagi dau rischun agl um, che pretendi, ch' igl asen hagi fatg vadi. La regina ha detg ad el: „Fai, sco jeu comondel! — Peglia enzaconts pescs; cava si ina ruosna e metta en els, e cura ch' il retg passa speras vi, sche truscha ils pescs, schent: „Senodei, mes peschets!“ Damonda el tei, dapli cu ils peschs senodien sil 40 schetg, di: „Depi, ch' ils asens fan vadi!“ Igl um ha suondau, e domondont