Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, II.djvu/77

Da Wikisource.

Märchen 53

giuven ei ius tier il casti de quei signur. Cheu levan ei bucca schar vegnir en el igl emprem; aber el ha detg, el hagi ina caussa de gronda empurtonza … de tschintschar cul signur. Manaus avon il signur, ha el seoferiu de pagar giu tuts ses deivets e liberar siu casti dils crediturs, sch' el detti ina de sias feglias per spusa ad el. Il signur ha igl emprem senuspiu de dar 5 ina feglia ad' in aschi tschuff e terladiu; aber vegnir gliauter di ora sin gassa el cun sias figlias, che eran bucca disai de luvrar, mava era bucca tgiunsch. Cheu ha el tutina detg, el seigi contents de dar ina feglia ad el, sch' ellas prendien el; els veglien domondar, sche ina vegli. Il signur ha schau clomar sias treis feglias, e dumondau, quala vegli prender il 10 mitgiert per spus, ina ne lautra, aschiglioc seigien els dameun sin gassa. Las duos veglias han 1 detg, quel possien ellas bucca, quel seigi memia terladius. … La giuvna vezeva, che siu bab havess bugien liberau il casti, et ha perquei detg, ella vegli pia prender quel per um; in fetg emperneivel seigi el schon buc; aber sch' ella possi bucca mirar sin el; semeini ella 15 sin in auter meun; ir à rugar mondi era vess. Il viandont ha dau in ani alla giuvna e priu il siu et ha detg, en in onn et in di tuorni el, e lura veglien ei far nozas. Ils deivets dil signur ha el pagau giu entochen sil davos bluzger, et ei jus vinavon. Cura ch' igl onn ei staus vargaus e cun quel ils siat onns de siu pac, ha il giuven selavau, schau tigliar giu cavègls 20 e barba, cumprau in stupent vestgiu, et era ussa in dils pli bials giuvens, ch' ei sedeva. El ei puspei jus en l' ustria, nua ch' el haveva durmiu en stalla tschei onn, avon ch' ir tier sia spusa. Quella gada han ei fatg tutta cortesia e manau el cuninaga en sala. Udent, che la fumitgasa scheva, ch' ella hagi mai viu in aschi bi giuven, sco quei, ha el detg, sch' ella 25 seregordi bucca de haver viu el avon in onn cheu. La fumitgasa ha detg, mo na, cheu seigi el mai staus. Udent, ch' el seigi quel, che hagi dormiu avon in onn giun stalla, han ei sesmervegliau, e levan bucca crer. Cura che las treis dunschallas el casti han viu a vegnient quei giuven, emparaven ei ina lautra: „Sa tgei bi giuven quei ei?“ — e las duos veglias rievan 30 ora la giuvna e schevan: „Quei fuss in empau pli bi, che tiu butschignius!“ Il giuven ha sadau d' encanuscher à las feglias; volent aber sia spusa bucca crer, ha el mussau igl ani à quella. Las duos veglias han giu talla scuidonza, … ch' ellas ein il di de nozas idas sisum la casa e sependidas. Il signur, che haveva dau la valischa, ei vegnius il di de nozas et ha emprau 35 il spus, co ei seigi ju cun el. Tut contents ha quel respondiu, ch' ei seigi ju fetg bein, et el hagi ussa ina biala spusa. Sinquei ha il signur detg: „Ti has ina; aber jeu hai survegniu duos; schiglioc mira si sur combras!“

42. Il cavrè.

In cavrè haveva la moda de metter la taschtga sin ina platta, cura 40 ch' el era siado cun las cauras. Lura mava el pli lunsch, e cura ch' el turnava, era la taschtga adina vita. Ina gada ha el era tartgau mirar, tgi

  1. ed. hau