Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/799

Da Wikisource.

Il Novellist II 791

stupii e havevan grandas merveglias, tgi che quest signur podessi esser. Mo de il demandar, tgi che el sei, non havevan negins la curascha, il qual però els havessen cert fatg, sche il ester non als fuss vegniu avant memia nobel. Mo noss lecturs havran cert indivinau, tgi che il cavalier ester era; que era il maester Gian Runell, il pauper calgèr da Sent, il qual haveva avant circa otg anns bandonau l’Engiadina cun ina valisch e che returnet ussa in sia patria sco in hum beinstant e possent. Bandonand Venezia, era el il prim di viagiau ad Udine e restet la dus dis in compagnia de plirs Romanschs, che se recattavan in questa citad in garnisun. El vegnit reçert là dal officier, il qual gli haveva portau avant in pêr anns novas da casa, cun tota curtesia e quel gli haveva discussigliau de prender la via tras la Valtellina e gli recommendau la via tras il Tyrol italian, sin la quala el arrivi pli prest e pli facil nell’Engiadina. Gian faget allura aschia, sco il officier gli haveva cussigliau et arrivet ventireivlamein in paucs dis a Trient. Da là naven comenzet il viadi a vegnir pli stentus e Gian compret in cavagl per che el vegni pli prest vinavant sin sia via. Davos sin la sella [p. 83] haveva el ina bella valisch implenida cun qualtgina vestgadira et autras caussas custeivlas, las qualas el voleva portar a casa per regals e davant haveva el duas pistolas cargadas per sia defensiun, in cas che el dovess sin sia via vegnir attaccau da ladernaglia. Aschia il vezettan nus comparer quel di in Engiadina sco in dels pli nobels signurs, che viagiavan da quel temps ordinariamein a cavagl, essend che ils straduns per carrs e carroçias mancavan. A Strada prendet il viandont in refresc e continuet allura siu viadi fin a Ramosch, nua che el arrivet la sera cun il serrar notg. El prendet albiert nella soletta osteria del liuc e laschet allura clamar siu parent, al qual el haveva hagiu surdau sia casetta avant che el s’absenti da Sent. Quel intret allura nella osteria, mo non conoschet il signur che haveva giavischau de plidar cun el. Finalmein se det Gian de conoscher a siu parent e quel haveva ussa in grand legerment de puspei ver il giuven emigrant. Gian demandet allura ora siu parent sur dad ina caussa e l’autra e quel gli det notizias de quei che el saveva. Gian haveva principalmein merveglias dallas novitads da Sent, mo in quest rapport gli savet siu parent dar pintg sclariment, essend che que era gia varga treis anns, che el sez era mai stau a Sent. Gian non savet aschia contentar sias merveglias e stovet se contentar cun la speranza de damaun sez ver a Sent quei che il interessava il pli fitg. El faget allura aunc a siu parent in bel regal et il licenciet cun la supplica, de vegnir in dus dis a Sent pro el.

L’autra damaun levet il viandant ester a bun’ura. Avant de prender la colaziun faget el aunc ina promenada nel conturn de Ramosch per puspei