Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/833

Da Wikisource.

Il Novellist II 825

qual era pli lucrativ, che il mistregn de parlèr e molet. Mo il maester Vedrin haveva aunc auters motivs, ils quals il admonivan ded esser circumspectus in questa caussa. Ils Zigeuns consideravan quest art sco in monopol da lur razza e persequitavan autra schenta che s’occupava cun la practica de simils misteris, e quei saveva il maester. Essend el però vargau si Glion, comenzet el era ad utilitar sia sapienzia indivinatorica, il qual gli portet ina displascheivla inconvenienza, la quala havess saviu haver ina zun mala consequenzia. Fin a Disla era el arrivau senza molesta e haveva priu qua siu quartier in in clavau. Durant il di haveva el era qua sia officina sin la strada, sco in auters locs e lavurava cun siu figl da siu mistregn. La sera vegniva l’officina allura transportada in in clavau sut tetg e Bello, il grand tgaun e la manadira del maester, fageva il guardian pro ils effects de siu patrun. La porta del clavau serravan ils parlèrs mintga sera, mo de la fermar non als vegniva indament. Ina sera inturn mezza notg s’avrit la porta del clavau tot adascus; Bello però haveva ina fina oreglia e comenzet ussa a brunclar (murmignar). Il maester se desdet, credeva però che siu tgaun sei mo vegniu incommodau dad inqual gat e se volvet in siu igniv de paglia per continuar siu sien. Bello non voleva se quietar et il maester sentit allura, co ina vusch clamava il tgaun per il quietar. El tadlet cun la pli granda attenziun et audit ussa era revolver ses utensils. Quei era memia per il maester e cun il clam; „Clappa, Bello, clappa!“saglit el si da la paglia e cun el era Cisc, il qual era vegniu alert tras il clam del bab. Bello comenzet ad urlar cun forza e bab e figl saglittan giu in iral, per guardar, tgei laders seien intrai in clavau per ils disturbar in lur sien. Els vezettan dus humens grands, ners sco demunis avant els. In de quels haveva gia bess (büttau) in suget inturn colliez al tgaun et era sin il precint de il strangular e l’auter haveva gia fatg ina portada, la quala consisteva in utensils e vaschella del maester. Ils Vedrins vezettan cun ina gada, che els havevan qua dus rabbiai e scelerai Zigeuns avant els. Cisc çiaffet subit in pal, che era vicin sin il plaun e det al Zigeun, il qual teneva Bello, ina tala frida giu per in schuvi, che quel det a terra e stovet laschar dar il suget, cun il qual el strangulava il tgaun. Bello se retiret pro il Cisc e quel il faget liber dalla corda. Ussa comenzet la battaglia pér indretg. Ils Vedrins, sustenii da lur ferm tgaun attacchettan ils Zigeuns cun vehemenza, havevan però tema de s’approximar als laders, savend che quels ils vegnissen a reçeiver cun stilets, sche els als vegnissen memia da vicin. Bello haveva era pers la curascha impau, mo incuraschau dals plaids animants de ses patruns, assaglit el puspei ils laders cun rabbia e quels, essend dad ina vart periclitai dal tgaun, da l’autra vart dals Vedrins, che eran ussa ambas dus armai cun pals,