Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/857

Da Wikisource.

Il Novellist II 849

fin a Triest e se tenet ussa si nella contrada de quella citad fin a la primavera. Giacomino proponet alla Felicitas de fugir cun ella daven de la banda, mo quella voleva saver nagut dad ina tala fugia. Ella schet al scelerau vagant: „sche jeu fugiss da la banda, sche daventass quei in prima linea per fugir da tei, ti poltrun.“Del reminent non fuss que stau las uras de fugir per la disfortunada Felicitas, pertgei ella doveva in qualche meins daventar mamma. A la fin dell’estad parturit ella allura in fresc mat, al qual ella det il nom „Felix“. Sia intenziun era stada quella de il nomnar „Fabian“, sco siu bab; ella haveva però certs motivs, per ils quals ella non il nomnet aschia. Ils Zigeuns savevan bein, che ella era stada maridada, il nom però e la familia del mariu non conoschevan els, e la astuta Felicitas non voleva palesar il nom e la derivanza de siu mariu, havend in senn de fugir pro la familia dels Vedrins, [p. 165] in cas che ella vegniss ina gada ne l’autra nella vicinanza de lur residenza sin la planira la Lansch. Havess ella dunque nomnau ils geniturs de Fabian, ne il liuc de lur dimora, allura havessen ils Zigeuns cert evitau de vegnir in quella contrada, ne che els havessen, in cas che els fussen passai tras quella, pertgirau pli rigurus la disfortunada femna.

Felix, il nov commember della banda zigeuna, vegnit reçert sin il mund cun totas ceremonias usitadas pro ils Zigeuns. El haveva strusch viu (viss) la glisch del di, che el vegnit portau pro la vicina fontauna; nella truasch survegnit el siu prim bagn nell’aua fresca. Allura vegnit el portau pro la mamma della banda, la quala il unschet cun divers étgs (ütts). Da là daven vegnit el allura reportau alla mamma, la quala havet da qua d’invia tota cura per siu infant. Quel non vegnit mai in ina casa, essend che ils Zigeuns habitavan da pertot, inua che els vegnivan, mo nel liber in lur baitas e tendas, las qualas els fabricavan in paucas uras. L’infant conoschet nagut del luxus; siu nutriment era il latg della mamma, sia tgina in tasch mescal sper il igniv della mamma e ses bagns ina lavada nell’aua fresca d’ina truasch; el prosperet però miravigliusamein e vegnit ferm. Siu corp, il qual era adina expost alla influenza dell’aura, vegnit in curt temps indiriu da tala maniera, che il cambiament de cauld e freid, de solegl e plievia haveva gnanc la minima infiuenza sin il nov descendent zigeun. L’infant daventet ferm e robust e cun nov meins comenzet el gia ad ir sez. — La pli granda consolaziun per la paupra Felicitas era quella, che siu car infant sumigliava siu bab Fabian; el haveva ils égls, ils cavells, la physionomia de Fabian. La mamma haveva grand quitau (pisser) per siu infant et il protegeva sco ina liunessa siu giuven. La pli granda tema haveva ella, che il Giacomino savessi far inzatgei a siu infant per far vendetga ad ella. Quella tema però era inutila; Giacomino

Romanische Forschungen XXX. 54