Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/865

Da Wikisource.

Il Novellist II 857

attenziun et audit pli clar ils dulçs accords del menzionau instrument. Simils instruments haveva il guerrier audiu mintga di superflua a Venezia e non fuss que stau in motiv de il metter in agitaziun, mo ils accords che el sentit e la moda e maniera, co il instrument vegniva sunau, era il motiv de sia attenziun. Questa musica pareva de vegnir dada sin il canal e la attenta sentinella credeva d’observar ina gondola, q. e. ina pintga navetta e supponeva che il sunadur u la sunadura della guitara stoppi se recattar in quella. Sia supposiziun era giusta; la gondola s’approximet plaun a plaun alla strada et il guerrier sentit allura in preludi amureivel, e dopo quel intonet ina clara, bella e sonora vusch feminina la sequenta stropha:

Contristada, bandonada

Sto il mund girar!
Mai da quei serà cattada,

Che miu cor tegn car!

Ils dus ultims vers vegnittan repetii e quest refrain vegnit cantau cun ina dulçezia e melancholia, la quala provochet ina immensa agitaziun pro il guerrier. Dopo questa stropha sunet la cantadura in plascheivel e tener intermezzo, allura intonet ella la seconda stropha e cantet:

Quant stentusa e spinusa

Eis ti, mia sort!
O amur, ti dolorusa,

Ti eis mia mort!

Durant che vegnit cantada questa ultima stropha cun siu refrain, era la gondola s’approximada fin alla strada, nella quala il canal sboccava et il guerrier podet ussa, non obstant la stgiraglia che regeva in quest liuc solitari, observar la proscherusa statura della cantadura et el exclamet cun vusch tremblanta: „Felicitas! Felicitas!“e curret inconter alla femna, la quala in quest moment bandonet la navetta. Il proxim moment tenet il guerrier la cantadura in sia braçia.

Betta subit daven tia vestimenta de militar, Fabian! schet la cantadura in granda agitaziun al guerrier, il qual da l’allegria et emoziun haveva quasi pers tot il giudici. Subit inavant, l’ura de tia liberaziun eis arrivada!

Fabian bettet sia arma e siu caput militar nel canal e seguitet a sia muglier nella gondola. Là midet el, durant che els navigettan dal canal ora, era l’autra vestgadira, et arrivand la pintga gondola in in dels canals principals, inua se recattavan bleras gondolas et ina granda quantitad de pievel, [p. 171] haveva Fabian gia l’aspect d’in gondolier, che negin il podeva conoscher. Fabian lavuret cun tota forza cun la pala a Felicitas diriget la nav. In qual liuc volein nus navigar? demandet Fabian sia muglier.