Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/936

Da Wikisource.
928 Gion Antoni Bühler

O co la selva strement uss ramura,

E co el schüvla, il suffel rabiau,
Sco sche il mund uss dovess ir sutsura,

E sco sche fuss il striegn leventau. —

Finida la canzunetta, il cantadur det amò ün güvel e fugit. Marinella era fitg surpresa de quei, che ella haveva audiu, e curiosa da saver e conoscher, tgi hagi cantau quellas strophas; ella non havet però la curascha da s’approximar al löc, d’inunder haveva resunada la canzun. Ella restet tot il di in üna certa agitaziun e spiunava semper, sche ella non vezess il cantadur; ma ella stovet restar in miraviglia, il cantadur non se laschet vêr. Il di sequent ella caçet sias nursas a bun’ura plü ad ault e s’avicinet alla pignola, nella quala la vusch puerila haveva resunau. Non audind e sentind nagut, ella ris-chet da penetrar tranter quella pignola. Ella cattet qua üna camannetta fatga cun rama de pin, la quala saveva proteger duas fin treis persunas dal solegl e dalla plövia. Ella intret e miret inturn, e tandem ella seset sün dus craps, ils quals formavan ün banc (baun). Sün il plaun a mez la camanna ella observet ün curté; ella il prendet in maun e consideret, l’avrit e comenzet a tagliar cun quel ün ramet. Occupada cun quest tramagl, ella non observet, che il cavrèr da Mon, il Gianin, era gia arrivau avant la camanna e mirava cun surpresa, tgei che la nursèra fetgi in sia camanna. Tandem el pigliet curascha e schet: „Bun di! Tgei fas tü qua in mia camanna?“Marinella pigliet granda tema, audind questa vusch, e respundet cun vusch tremblanta: „Tü mi stos perdunar, che jeu sun intrada nella camanna; jeu sun casualmein passada tras questa pignola, hai observada la camanna, et essend quella averta e senza üsch, jeu sun intrada per pausar ün moment. Quest curté, il qual jeu hai cattau sün il plaun, serà cert il tiu.“Cun quels plaids ella porschet il curté al cavrèr. Quel il prendet et ingraziet. „Tü non stos temer,“schet el alla mattella, „tü ascas vegnir in mia camanna [p. 219] cur che tü vol. Ma mi disch, tgi tü es!“E la matella respundet: „Jeu hai nom Marinella e sun la nursèra da Salogf.“

Ils dus ifants discurrettan uss aunc cun tota ingenuitad ün’urella insembel. Gianin prendet siu curté e jet a tagliar ün bastunet da coller, il scorzet per part, fagend da totas sorts figuras; allura el faget in mez della camanna ün föc e rostit il bastun aschi ditg, fin che la part de quel, la quala era scorzada, füt fitg brüna. Allura el scorzet l’autra part e havet ün bell bastunet gagl, il qual el regalet alla nursèra. Süsom l’adester Gianin haveva tagliau nella scorza ün bel M grand, il qual era ussa bel brün et indicava l’iniziala del nom de Marinella. Quella prendet cun grand plascher la canna et ingraziet al donatur per quest regal, il qual l’allegrava