Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/939

Da Wikisource.

Gianin e Marinella 931

spetget qua, fin che la vehemenza del temporal era çessada, allura el caçet cun tota prescha sia scossa a casa, inua el arrivet pür da notg. Sia mamma era stada in granda tema per el e gli det ün reprimandi pervia de siu retard; raquintand però Gianin dalla terribla malaura nellas muntagnas, la mamma era contenta, che siu figl era müçiau senza pigliar dann.

Il proxim temps l’aura era plütost freida e variabla, e Gianin non caçet ils dis proxims sias cauras aschi ault nella muntagna. Alla fin del Avust vegnit üna piçna neiv, la quala necessitet ils pasturs dellas alps da caçiar lur muvels e scossas alla bassa. Er Placi haveva per qualche dis stoviu bandunar la Toisa cun sia montanèra e la pertgürava nella selva sut il „crap della tgamanna“. Ma cur al principi del September l’aura füt megliera, las scossas returnettan nellas alps per restar [p. 222] là fin al 24 September. Er il Gianin vegnit puspei ad ault cun siu cavrèr e visitava suvent il peregrinagi da Zitail; ma el mai non incontret plü la svelta Marinella. El girava per ils bots e per las mottas inturn, çercava renna et autras ragischs per commissiun de sia mamma. Ün di, cur camavan sias cauras al pei della Toisa, el se mettet sün ün crapun; el schüvlava e güvlava; ma negün gli det resposta. El intonet üna canzunetta in laud de sia scossa e cantet:

Sterliglias e l’ansolamenta,

Quant bels sun quests animalins,
Ch’il munt nutrischa e viventa

E bein protegia sut ses pins!

Gianin haveva a peina finida questa strophetta, che gli respundet üna bella vusch clara dal precipizi nella medema melodia:

Plü bella eis la montanèra

De nursas, boçs et agnellins
Cun launa alva u cun nera,

U senza corns u cun cornins.

Gianin conoschet subit la vusch della nursèra della Toisa et intonet üna seconda stropha, alla quala la nursèra subit respundet, et aschia naschet il sequent cant vicendeivel:


Cavrèr.


Tü non conoschas mias cauras
E non las pos apreziar:
Non vezzas co da totas auras
Adestras sun e d’admirar?

Nursèra:


O tgei m’importa l’adestrezza
E tgei ils grands sagliots e sagls?
Jeu ama plü l’amieivlezza
Dels agnellins bellins e gagls.


Cavrèr.


Ma miu caschöl e la paschada
Non ascas tü mai imblidar;
Da quest pulment dretg restaurada,
Pos ils strapazs tü surportar.

Nursèra.


Ma non conoschas la puina,
Ch’ün sa dal latg de nursas far?
Negüna rauba eis plü fina,

E meglier sas nagut gustar.

59*