Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, V.djvu/131

Da Wikisource.

La Chianzun da Ioseph 111

A.


B.
Dus ons interamainge
Joseph es alaint geschieu,
Es sto güst prus e soinge
Et er ün hom da Dieu;
El sa ho chiatto nu vair chaschun,
Ven zieuua in grand’hanur.
[f. 39a] La duonna á raschun:
Co dessen tengin dunauns,
Chi haun usche poig sen,
Hurner intuorn ün craunz,
Alg söeng Hierusalem.
Jeu la baselgia Christiauna
Jnclych cun aquels plaeds,
Dieus la cussalf saraina.
Partal er nus cumpangiuns,
Inu’che vus servys,
Schi saias er vus baruns
Sco Joseph, schi nũ pris.
A’ tngin dunauns nu deit urailgia,
Chi poig söngian hunur;
Che Dieus güst saimper valgia,
Quel dirar porta dalett,
Chi bain ingual s’impaissa,
Lg’marieu, sch’el vain parschett,
Cun l’arma fo’ l defaisa;
Schi bain quel faig restes zuppo,
[f. 39b] Par aque nun lasches Dieu
Aquel pchio nun chiastio.
Vschia uellgian cumplir
Quæista bella chanzun,
Vol sia oponiun
Amuossa, ch’ella gugend vulès
T’gnin tschunested sgunder,
E check ’landroura parschendes,
A quellas, chi Dieu guarden our,
Cusaluen lur hunur,
Et a lur marids da cour
Porten fe et amur,
Sch’las bain hauessen occasiun
Da fer, par que nun resten,

Que ch’ellas culpauntes sun.