Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VI.djvu/147

Da Wikisource.

La Sabgienscha da Iesu filg da Sirach 129

dijch sco s’addo per els, chi t’abbandunan in l’g temp da tia afflictiun. E sun eir amichs l’s quæls siãd vuluieus in inimichs, tres lang scuuernan tia verguogna. E l’g ais qualchün amich per esser cumpuaing da maisa, chi t’abanduna in l’g têmp da tia fadia. Taunt chia t’vo bain amaun vain el à s’addær cun te, & vain ad affdær intraūter l’s teis d’chæsa liberamaing, mu scha t’vo mæl à maun schi vain el à t’esser incunter, ù ch’el vain à s’azupper auaunt tia fatscha. Schkiuescha teis inimichs et t’parchüra da teis amichs. Vn fideil amich ais ün ferm agüd, chi ho surffgnieu ün tæl, ho achiatto ün thesori. Vngüna aroba nun ais inguæla ad ün fideil amich, e cun üngünna chiosa vain degnamaing arendida l’hundrênscha da sia fideltæd. Vn fideil amich ais üna maschdinna da la vitta, & da la nun mortalitæd, mu ün tæl vegnen à surffgnir quels chi temman Dieu. Quel chi temma l’g Segner [p. 20] vain ad astær innandret sia amicitia, perche sieu amich vain ad esser sco el medem. Filg da tia giuuentüna in sü imprenda disciplina, e nolg dauous vainst ad achiatter la sabgiênscha chü düra infina tü eist chianuoss. Taunt sco tü arest samnest ve tiers ella, & aspetta da d’ella buns frütts. Perche in sia lauur nū vainst brichia bgier à lauurær chia tü nun mangiast bod da seis frütts. Ella ais fick aspra als ignoraunts, perche üngün narr düra oura tiers ella. Ella l’g giæscha à dœss sco üna greiua peidra chi s’tain per fær prouuas, e nun s’dmura da la schquassær giu. Perche tæls cugniuoschen la sabgiênscha dick per nom, e nun ais eir cuntschida da brichia fick bgiers. Oda filg & abrauncla mieu parair, e nun arfüdær mieu cussalg. Metta teis peis in seis tscheps, e tieu culœtz in sias chiadainas d’fier. Hauiand miss suot tieu giue la sustain, e nū cumpurtær inuiddas seis liams. Hægiast bramma cun tuot tieu cour da ir tiers ella, e salua seis stizzis quaunt tü poust. Fo tü intrauegnast dsieua ella & la tscherchiast, perche ella vain á t’gnir dæda à cugniuoscher, mu cura tü l’hest surffgnida schi nun l’abandunær. Perche nolg dauous vainst ad achiattær sieu pôs, e vains à s’voluer à ti in algrezchia. [p. 21] Alhura seis tscheps vegnen à t’esser ün fermischem agüd, & ün sœli fundamaint, & sias chiadainas üna hundraiula veschimainta. Perche ella ho ün iffitamaint d’or, & seis liams terschoulas d’hyacinth. Tü vainst à la trær aint sco üna hundraiula veschkimainta, e vainst à t’metter sü üna allagrusa curunna. O filg scha tü voust schi vainst à gnir doatt, e scha tü prainst à cour schi vainst à gnir scort. Scha tü taidlast gugend, schi vainst ad artschaiuer scientia, e scha tü tainst no tia vraglia, schi vainst à cungiüstær sabgiênscha. Sto in la araspæda dals vêlgs, e t’acumpagna cun iminchia sabbi. Oda gugend scodün aradsunamaint da Dieu, e nun saiast ignoraunt in l’s azuppôs e sabbis plæds. Innua tü vezzast qual hom sabbi, schi ladinna e vo bain malualg tiers el, e fo

Rätoromanische Chrestomathie VI. 1. 9