Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/116

Da Wikisource.
102 Alchiünas Bellas et Nüzaivlas Histoargias

Cuntessa, chia poassa Dieu la der da [f. 96a] sieu hom ad üna gieda taunts infaunts, co sun dis in l’ann. Chie dvainta? Tres permissiun divina gnit la Cuntessa Margaretha groassa et parturit in il quarauntevel an da sia eted in üna festa d’Cinquaisma 365 infaunts, ilsquels eiran taunt inavaunt perfets et grands, chia ’s pudaiva dischfarenzchier ls mes-chiels dallas femnas. Sun eir gnieus battagios tuots insemmel in duos grands batschilgs, et ls mes-chials sun gnieus nomnos Johannes et las femnas Malgarethas u Elisabetas. Quista histoargia eis depainta à Losdün in Hollandia, poch daloentsch da Schevelingen, sün üna maisa d’crap, cun la explicatiun latina daspera, inua chi vain eir fat mentiun, chia la Cuntessa Malgaretha saja steda duonna dal Cunt Herman et figlia dad’ün Cunt dalla Hollandia.

Nota:

Pouvers nun sto ün vianter davent cun mels pleds!

[f. 96b] Alemæon vain pajo per sieu albierg.

LXI.

Aunz co chia Crœsus, l’Arag dals Lydiers, cumanzet la guerra cun Cyro, tramtet el seis ambaschaduors à Delphos à dumander cussalg al Oracolo dad’Apollinis. Siand dimena quists gnieus ad Athen, vulvettane els aint al’hustaria tar Alæmeon, il filg da Megadis, ün prus et riæl hom, ilquel ls fet grand accett et curteschia, et ls tratet zuond bain. Siand dimena quists ambaschaduors turnos a chiesa, zieva chia d havetten glivro ù fat lur viedi, schi ludettane tar il Rag ls beneficis arfs[ch]ieus da Alemæon, inunder chia l’Arag dalungia l’fet clamer à sa cuort, tschantschet cun el amiaivelmaing et il dschett: Dimena chia tü hest arfs[ch]ieu meis ambaschaduors uschea amiaivelmaing et ls hest trattos uschea bain, [f. 97a] schi hest tü cungiüsto u obtegnieu ma grazchia, et dimena nun eise dret, chia tü nun dessest artschaiver tia mercede, perchie, in vardet, quist stes poch bain sura a mi, taunt co Arag. Et dimena at fatscha quist dunatif, chia tü giajest aint in ma sela dals thesoris et pigliast landeroura taunt or, co chia tü poust purter ad üna gieda, et giajest à chiesa. Alemæon ingrazchiet al Arag humilmaing per melg chi’el savet, giet zieva il servitur, chi l’mnet aint in la thesoreria dal Rag, et nun implit sulettamaing sa pezzeda et rapezzeda vestimainta, ls stinfs et las s-chiarpas, mo perfin ls chiavels et la buochia, chia la gnit tuot scufleda. Gnit uschea avaunt il Rag Crœsum, pü sumgiaunt ad üna miravgliusa bes-chia, co ad ün hom. Crœsus stuet eir el arir da quist hom induro, chia nun ’s vsaiva melapaina sa fiüra, restet tar sieu dit, et nul dunet dich quist, mo aunchia bgier tiers.