Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XI.djvu/157

Da Wikisource.

Salmun 147


ENRICO ROFFLER.

Salmun. Tradüziun.

Teist: Geremia XXIX./11.

Ciǎr amic addularaa!

I fij d’Israele chi nu veivan pudü rasistar ei eserciti da Nebucadnesar ieran in cattività in Babilonia, battü e vangiü, afflitt e senza sparanza in temp mear. I se cantic i äran gnii müt, e lan si cetera lan veivan tacäda sün saletg. Al profeta Geremia nul veiva però pärz gnär issa la cunfidanza ent l’ajüt dal Signur e l’ha cunsulaa al see popal cun la sparanza da turnär preist in patria, sbragiant ei see cumpatriot: „Je sa i panzeir, ca je penz da vualtar, al disc al Signur, chi en panzeir da päsc, e mia da mäl, paf där surtida e sparanza. E la storia la mossa ca l’ha giü rasciun e ca la si sparanza nu l’era da quela ca cunfond.

Panzeir da päsc e mia da mäl, in quisti di n’um vel, n’um sental e n’um fal ün zig d’esperienza da quisti panzeir di Dio riguardo el mond e l’umanità? Tüt al mond nu el plen da rumur da guära e sa um cuntempla la cundiziun presente di pais e popal da la terra, casa as presental e la nossa ment cu eserciti ca cumbattan, camp da battaglia plen da sang, pais e città in flama, camp e vignan dastrütg e calpastà, treni cun prascuneir, uscpadäl plen da ferii, muribond, fossan, bab e mama ca cridan, spusan desuläda, povar orfan, pianti e sbratg da urrur e disperaziun.

Päsc? No guära a tüta oltranza. Mia da mäl? Oh sci el mäl e la distruziun e la perdiziun di altar. Sci indua el al Dio dal profeta, cal disc ca nu l’ha cu panzeir da päsc e mia da mäl? Inscia i dumandaran tantgi in quisti temp, qualtgi cun disprez, i altar cun sinceira affliziun. Ma quista guära urenda e quist spavanteval spargiment da sang ass i pol fär derivär da Dio? Ai truvassal plasceir al Dio da la carità e da la päsc? O nun portal pütost tüt la colpa l’odio, l’invidia e l’insaziabla avidità da pussses e putenza da la gent, quij indegni fij d’Iddio. Sagiüra, ma la vittoria la sarà da Dio e mia da la gent, al triunfarà la carità e mia l’odio micidiale, la päsc e mia la guära. E quist cun necessità e certezza assolüta. Iddio al la vol. E i oman stancal da mazzär e distrügiar il vularan ben preist är lur päsc. E i nu clamaran mia par nagot e lü, ma al Signur, evant forza cu cum lasca sparär, al mattarà üna fin e quista guära tremenda. E lü, al noss Signur, al fagiarà anca da plü. Lü al vangiarà, el randarà ün zig e la volta impussibal, la guära par la guära stessa. Lü al manarà l’umanità malgrado l’apparente assurdità e är causa lan presente sclettan cundiziun, sempar plü värz l’ideale verz la