Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XI.djvu/208

Da Wikisource.
198 Caspar Bardola

5 Ün pass sulet sur l’üsch da nos sunteri,
Transplant’il sguard mondan sün l’avegnir,
Ingio’ l crettaivel riv’ad otta sfèra;
Bea, sch’eir tü convinct post qui dormir!

Ün pass solet, sco’ ns muossan las scrittüras,
10 Separa gio l’etern, dal temporal;
Perciò uman, refraina t’as passivas,
Accio repossast bain, qui per l’etern.


Il cuc.


Il cuc quel ais ün mez striun,
Chi our dal god qui chanta
E’ s allegrar palainta,
Cha prümavaira vegn’a sprun.


5 Fingià nel Mars clameiv’el pro:
Il temp s’ fa bun, pür craja,
Eu di que sainza baja,
Sün la lavur s’ fat ladavo.


Pero subit gnit naiv e fraid;
10 Sü’ l che Sar Din s’ filainta
E’ l pover cuc s’ resainta;

E disch tuot franc: Eu he falà,
Ma oters cucs in quantità,
Sun ultra mai, chi chantan.


Il fargun e la spada.


In tranter tuot ils mobils,
Cha l’art ha savü far,
Sun duos — ün ais nüzaivel
E l’oter fa tremblar.
5 Sumgliants els sun l’ün l’oter,
In tuot lur operar,
Abain, l’ün port’algrezia
E l’oter — suspürar.


Els duos sustegnan vita,
10 Raschun e libertà;
Dal paur in sa chamanna,
Dal rai in la cità.
Sün vasta la champagna,
Nos bain van operand;
15 Ün sdouvla sü la terra,
E l’oter guerragiand.


Il Vent.

Eu sun il vent, chi va cuorrand
Tras valls e gods cun ferm rebomb;
Cur sun quiet sun eu charin
E ’m lasch guidar sco l’infantin;
5 Ma cur sun gritt sun furius,
Sco l’hom rebell chi non ha poss;
Perque, serraj voss üschs indret,