Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XI.djvu/47

La stria ossia i stinqual da l’amur

37

Scusà, sa je sun gnii ev incomodär.

GIACUM. Anzi, je’ l tegn per un ben gran favur,

Sa das fidär in je am fa l’unur.

Je sarà sempar sempar l’ümilissim

[p. 38]      Famei devoto dal padrun lüstrissim.

(Al la cumpagna cun granč inchini e pö ’l torna).

Al ser patrun l’à gran capacità,
Ca l’è ben degn d’essar mess pudastà.
Ma dal ciarcär per forza e per daneir,
L’è üna moda, ca num vol plašeir.
No, nu l’è bel: l’è una coruziun
Cuntraria e la giüstizia, e la rašun.
Però är čhi c’à merit, è sforzaa
Dal fär, per nu essar d’altar surpassaa.
Ecco parciee — cuntar al me vuleir;
Da fär quel ca l’à ditč, je’ m lašč plašeir.
Sa je nu fatč ca quela raba väda,
Quel can dal diaval am tö la fitčäda!

SCENA X.

Stüeta e la reila ma pulita. Ent ün cantun ün mulinel e ün caragn cun lana o lin. Sünt üna caruna qualchi scüdela e šdun da len. Sün üna caruneta ent al cantun tre o quatar libar. ANIN santäda giò cun ün libar davant, dopo TUMEE STAMPA.

ANIN. Quist libar, ca is an lašciaa i nos,

L’è un gran confort: dagiò incur ch’i poss.

Je’ l töi per man, e je’ n leg qualchi föi.
Pazia ch’i leg eplan; però je vöi
Am där fadiga da m’esercitär
E ’l legiar, e anc plü e ’l meditär.
Da tüt al cor je ringrazi ’al Signur,
Cas à tratč or dal camin da l’erur,

[p. 39]      Cas à cuncess da legiar i see ditč

In nos linguag, e tal qual, ch’i en scritč.

Pür c’um fagiess quel c’al Signur prescriv,
E c’al nos cor nu füss insci cativ.
Sì fra da no um as pudess giüdär,
E vivar tancu angiul, da bun frär.