 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| La stria ossia i stinqual da l’amur | 73 |
MIOT. (vegn ora e scumenz’e scuär, e la diš):
Per quant ca je chilò possa scuär,
Lan vaca sempar tornan e sporcär.
SUSANNA. O čhi ventačč, ca mett dabot stremizzi!
CATIN. Vulev avdeir, c’al vegn or qualčhi urizzi!
MIOT. D’indär e ciäsa cu num perda temp,
Evant cu ca vegn’or qualčhi stratemp.
SUSANNA. Inciö lan vacca èn tütta spiritäda,
Nu la fan altar cu as där scornäda.
Anin, Catin, Miòt, Susanna, uh!
SUSANNA. Cas’è, cas’è, ca t’è süccess Stašia?
STASIA. Corrè, corrè! ca m’è datč ent lan stria!
CATIN. Tant scür al ceil nun è mia per nagot.
Ma dí, Stašia, at alan fatč vargot?
STASIA. O gní dabot, e giüdam dasrantär
I me avdei, ch’i nu agian da crapär.
Eir seira tütci dòi bii separaa
Ent al see lög ognün je vea lasciaa,
E inciò in üna cadena i’ i trov taccaa,
Tütč dòi insemal, e quasi stranglaa!
(Tüttan coran cun Stašia).
MENGA (vegn ora spiritäda e guard intorn)
Je á santii e sbragir. Iss i varan
Truvaa l’incant! Dio’ m ciüra sa l’ingann
Gniss mai scopert! Casa mai scumanzär?
O and’Ursina! cas’am vev fatč fär?
ANIN (vegn ora)
Cas’è mai quel fracašš, c’as á santii?
Sat forsa, Menga, d’indua c’ l’è gnii?
MENGA. No, je nul sá; ma je sun corsa är je,
Santind sbragir, e ’vdeir casa ca l’è.
ANIN. C’al füss süccess iss’iss qualchi dišgrazia?
Iddio’ s salva! Iddio s’abbia in grazia!
MENGA. Sí, ší, ší, ší! Iddio’ l fagia pür!
Davant i öil je dabot am vegn scür.
ANIN. O fat curagi! Evant cu saveir
Casa ca l’è, nu l’è tema da veir.
