Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XI.djvu/84

74

Gian Maurizio

MENGA. Ecco la vegnan! Casa dišlan mai?
(Je ogni raba am fa där un sai).

[p. 84]             MIOT. Sí, ší, ší, l’è qualčhi striament!

CATIN. O per nagóta nul dá tant al vent,

STASIA (d’üna banda daspair la Süsanna)
Quist segn, ch’i á truvaa je vöi tagnir;::
Sa čhi ch’è stätč fors as pudess scuprir.
SUSANNA. Lascia mo ’vdeir. L’è ün tocc sdračč rigaa
Da griš e neir! Da čhi mai al sará?

(Stašia al la met preist in gaioffa, evant cu ca l’Anin, ch’era pü dalonč, al l’avdess).

MIOT. (Da l’Anin lò al sumei’ al scusäl;

Vet, cai an manc’ün piz?)
SUSANNA.                          (Oh mancumäl!)
ANIN. Ma cas’è statč? čhi dišgrazia è riväda,
Ca u sè lò tüta inscí agitäda?
MENGA (ciappa Anin per ün bračč)
Ciá, ciá, c’um väd’e ciäsa ben dabot!
Ca iss iss da mäl nus suččadess vargot.
ANIN. Nu tramlär, Menga, ciò e bračč e bračč;
Ent al indär las dgaran quel ch’è statč.
(Menga e Anin as mettan e indär lò).
MIOT. Vòaltran fia, vev är usarvaa,
Ca el scusäl da l’Anin ai manca ün caa.
STASIA. In veritá, e m’è parü d’avdeir
Ca är quel sea rigaa da griš e neir.
SUSANNA. Er je l’á vdü; ma sü la bocca ün dent;
Ca e varün dal mäl nu gniss e ment.
CATIN. Spatciam ün zig; ca je m’á dašmancaa,
Da sarär cu la cläf al mee tublaa.
MIOT. Du scua da mettr’in cruš nu mancär mia
Davant la stala — in grazia da lan stria.

[p. 85]             CATIN. Je vun e vegn. Je sun dalung chilò;

        S’i nu vess tema, iv lasciass indär lò.

(Giò la tenda).