Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/134

Da Wikisource.
104 Florin Camathias

In suenter l’auter van ils roms,
Tacai d’in mal zupau;
E las ragischs giu els tratschoms
Han lur survetsch snegau.

25Sco miu tscharscher, hai viu murir
Pli ch’in giavisch dil cor,
Ch’haveva bein pudiu flurir,
Mo buca crescher or. —


Sil Monte Cassino.

Aunc dierma al quolm giudapeis la vallada,
Aunc strusch ina sdrema dell’alva levada,
Mi muossa encunter las steilas la via;
Aunc stat sco en siemi e melanconia
Il vegl oliver en mondura sco passa,
La vit gia pallida sin plaunc’e terrassa.
La spunda ei teissa, sulada isada
Cuviera la senda da vegl frequentada.
Aunc pleina rugada ei l’aria recenta,
10Nocturn serenezi il pèz mi frestgenta.

Il tren della notg lunsch viers Napel camina;
Si dal marcauet la vusch clara, gigina
Dils cots annunziescha dil di la vegnida,
La fin della notg mervegliusa stellida.
15Sil trutg scursaniu jeu enquerel l’altezia,
In legher mattet va cun mei cun sveltezia,
Raquenta dal quolm e dal vegl sanctuari
E spetga persuenter in bien honorari.

A quolm jeu s’avonzel, pilver, sco a casa,
20Denton er’ l’aurora carschenta serasa;
Montognas avunda er’ cheu sepresentan,
Che de survargar ina l’autra sestentan.
Pertratgel vid olmas d’ardida premura,
Che fuian la bassa, muntont cheu si sura
25Maneivel dil tschiel tier la veta retratga,
Fundond il baghetg de ventira bein fatga.

Mo ussa l’egliada el dretg liug drizzada!
Leusi la fortezia tut illuminada,
En glisch sularonta las tuors e las scalas,