Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/150

Da Wikisource.

Ils prompts obedeivels, els vegnan alzai.
105La selva untgescha al prau cultivau,
Il flum furibund sto setrer per siu vau;
La caura che reiva ei domesticada
E tuorna la sera da spelm e da prada.
Semenzas uss pruian sin gliet e sin grava,
110Leu nu ch’ il dargun la galera menava. —
Jeu sai ca pertgei nus duessan pugnar
Encunt’ ils Romans. Nus stuein confessar:
Il pauper satieua uss dretg e giustia,
Igl jester, sigirs, po semetter sin via,
115Tras valls isoladas, sur sialas e munts,
Sur flums e cavorgias el portan las punts. —
O Rezia, ti plonta vid Roma ligiada,
Ti creschas aunc libra, schegie inferlada.”
La curia Retorum vegn spert populada.
120Gia tun’ il cadruvi d’ uliva sulada
Dal lenn enguttau dil calzer campagnard.
Si ord ils quartiers mercauils de sut vart
Arrivan ils umens de forsch e stadera,
Ils umens, che smeinan marti e rusera,
125Guerriers invalids cun artuglia smaccada,
Ils offizials, nundumbreivla tschuplada.
La fuola semova el plaz curial,
Avon Marziol’ il casti principal,
Unius da rempars cun las soras Spinola,
130Augusta, las tuors, che dattan cambrola
A tut inimitg, il qual cun violenza
Vuless cul Roman barattar residenza. —
Il procuratur Pertinax sin l’ altana
Semussa figient in segn culla canna:
135Enzenna d’ entscheiver il til festiv
Dal tempel de Mars per il funs spundiv,
Tras vegnas e pradas pil trutg usitau
Sil di della fiasta dil matg returnau.
En sial’ a cavagl Gaudenz il tribun
140Seposta avon sia garnischun. —
Robusta statura! Il tgietschen manti
Dal vent rubigliau entuorn il schui!