Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/174

Da Wikisource.

80Las steilas si el tschiel sbrinzlont
Quietamein tral camp schi grond
Van en splendur compleina.
O rossignol, car cantadur,
Lein far s’ alzar in cant d’ amur
85La notg schi ruasseivla,
En num de tuts, che dierman bein,
Fin che l’ aurora claramein
Retuorna ventireivla.“
Clar - verds ei il funs dil lag schi bi,
90Aua tievia nescha sut ensi.
Ils mattets il di ston lu emprender
D’ ir en l’ aua, bratscha, combas stender,
Senudond el lag entuorn la riva
Temps de stad en l’ unda solegliva.
95Cul ponn verd las mummas han cusiu
A scadin dils mats in bi vestgiu
Gronds e viscals, san els senudar
Ed il lag de Cauma traversar. —
Or el mund quels han uss ir voliu,
100E commiau dall’ insla han els priu.
Per memoria han las mummas dau
Ina spada d’ aur cun tagl giezzau
Sil viadi, supplicond scadin —
De numnar lur mummas a negin.
105Ils compogns, amitgs, per la vallada
Giuado ein î purtond la spada.
Lunsch egl jester ein els viagiai,
Ed in di els ein lu arrivai,
Nua che las vias sespartevan;
110Era els sesparter leu vulevan.
Sper in ruver vegl han els catschau
Ina spada el tratsch umbrivau;
Ed els ein seschai giu leu aschia,
D’ en in onn turnar tier quella via —
115Muossi lu ruina quella spada,
Seigi quei de prender sco visada,