Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/261

Da Wikisource.

GIACHEN MIHEL NAY.
Poesias.
Gieri Jenatsch.
(Ineditum nach dem Autograph des Dichters).
I.
El vitg de Scharons, ella casa pervenda,
Ard’ aunc la cazzolla dil sur Reverend,
De Gieri Jenatsch, dil plevon culla spada,
Che panza zun tard en siu studi fervent.
Ei glei in conflict, ch’ el voless oz decider,
Che tschaffa si’ olm’ e tormenta siu pèz:
„Consienzia, consienzia,“ sbarbut’ el en rabia —
La lutga ei greva: „domogna tetez.“
La patria damonda, la patria garegia —
Tgei ei pli sublim, che la patria sil mun,
Scaffida d’ il Segner d’ urdida stupenta;
Jeu portel il segn della patria sil frun.
L’ amur la pli dultscha, ch’ embratscha la forza
De mintga carstgaun, ch’ el nutresch’ egl intern,
Ell’ aud’ alla tiara, ell’ aud’ alla patria,
Al vierv ed al saun de nies tschespet matern.
Naven ed ord stiva, schi stretga e bassa,
Cheu stensch’ il pertratg e sa maina pruir,
La glisch de cazzolla, mo fleivla e brausla,
Stat sut la curtaun’ e po buca sclarir.
El liber Jenatsch! Sut il tètg dellas steilas,
Spel dutg, che ramura vieifer sigl aul,
Cheu anfla tiu spert pli maneivel la via,
El stgir quietont, ell’ odur digl uaul.
Aschia bandun il plevon sia sava,
E va en pertratgs profundaus tras il vitg,
Segeina per via e va sco en siemi;
Las dudisch ha’ l zenn resonau gia daditg.