Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/272

Da Wikisource.

25Co il turnighel setschuat’ egl uaul —
E tschaffa las tschemas, la roma,
Tun e cametg serebalzan egl aul
E sdreinan la ruvra en troma.
Span e debat se regheglian finfatg
30Tiegl um er leu or’ en la veta;
Quel mo, che batta per dretg e verdat,
Victoria e palma meretta.
Tschessa gl’ orcan, sche sgolatscha bufatg
Gl’ utschi petgalenn sin la tschema
35D’ ina plontatscha, sisum in fistatg
E marcla sil best, tut che fema.
Gleiti arrivan ils umens armai,
Ch’ urentan la lenna madira,
Pegns e cavrida sestorschan blessai,
40La resgia sedola e plira.
Forsa ch’ in best ei tagliaus gest per tei,
Dat aissas per tia casetta.
Dulschs sei tiu sien cu la mort lu vonzei
Tschancuna il fil della veta.
Unviern e primavera sils culms.
(Nach Annalas, S. 202, 1902.)
Pintga tegia sutterada
Enamiez in ferm cufflau
15Legher paster cun la tiba
Ha la tegia bandonau.
Pera grescha, pera cloma
Nin mortal ti dat sinzur,
Ni camutsch, ni muntanialas
20Cattas ti leu adagur.
Mo il tschess si ault els nibels
Vesas ti a traversar,
Tormentaus da fom enquer’ el
Salvaschinas d’ attaccar.
Pegns e larischs scheman staunchels
Sut il buordi freid e criu,
Vid la roma verda penda
Neiv schelada sco vistgiu.
5 La nevada fulenada
Schai sils culms tut ensurin,
Ha curclau muletgs e tschenghels
Ed ils pezs er finadin.
La nevada sulerada
10Dal solegl risplenda clar;
En colurs schi admirablas
Nin pictur sa malegiar.
25Tgei sgarscheivel, grond silenci!
Tutta veta sto pirir —
El desiert de neiv e glatscha —
En la fossa sto schmarschir.