Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/307

Da Wikisource.

Sil Tumbif.
(Nach Annalas, S. 208, 1909.)
Sur perdatschs e praus e pitgognas,
Tras valls ed uauls, sur culms e montognas
Sgolatscha l’ êgliada.
Leu mova, viers sera, il Rein sias undas,
5 Tscheu roclan glatschers igl ual sur las spundas,
E tras l’ umbriva dil funs della vall
Tschalatta quei vegl glamari
E rimna ils giuvens salvadis.
El meina quels strolis, tgaubrochel e spruns,
10Giu ella bassa tras lacs e bials funs,
Ed en la rueida de quella genira
Resuna dall’ alp il tun della tiba,
E cloman ils zens cun ferventa ramur,
Salidan il Rein cun viva amur:
15Stai bein, ti nies car, ed emblida mai
Tia tgina carina, tia forz’ e buna fei!
Dals culms e las spundas la tegia cupida
E plonscha giud quella eterna spartida.
Il pegn.
(Nach Annalas, S. 212, 1909.)
Sin munts ed aults en grondas roschadas
Has ti occupau nossas caras valladas
E creschas e stendas cun gronda premura,
Formeschas cul temps ina bialla statura.
5 Arrivan er’ suffels, stempradas, sburfladas,
Che stauschan e storschan e dattan sfraccadas,
Ti aulzas adina puspei tiu tschupî,
E muossas cun stenta tiel Segner leu si.
Da giuven e vegl mi fas ti per senn
10La vita e via viers igl entern;
Ti clomas cun nobla e fina manonza
La forz’ e curascha d’ ina biala speronza.