Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/331

Da Wikisource.

La canzun populara dils Rätoromontschs

Adieu cour amabel La supra la fossa Adieu nom bramà Vainst tü eir a vair Ach cour admirabel L’ inscripziun clama Spiert d’ felicità Quel ch’ ais mort pel vair. Eir uossa mi’ ossa ’Na mort improvista 5 Va per reposar ’Na mort dandet Meis spiert quel s’ inclina ’Na mort per pitrezza Adieu pom tant char. Causa d’ ün cor net. Cheu senta la natira aunc tut cun il carstgaun, conform al patartgiar dils nos babuns, che clamavan la clara glina per perdetgia ed il bi sulegl 10 sco nus vesein ord in proces ord il 17 tschentaner, che sesanfla egl archiv de Glion. Ei gliei il cauld sentiment per la natira il qual ils vegls picturs exprimevan desegnond solegl e glina bargent sper la crusch de Christus. Ma buca adina ei la spartida de dus amants aschi ruasseivla e resignada, bia gadas rumpa malfideivladat ils ligioms e lura udin nus ils tuns 15 della amara dissonanza che po vignir survintschida mo da ruasseivla resignaziun ne da gomias. Bein ina dellas pli bialas chanzuns engiadineisas descriva a nus co la paupra feglia d’ in pistur regorda in reh amant vid sias empermischuns 1). Bein mintgin de mes auditurs vegnan ad esser cun mei perina ariguard 20 la gronda naivitad e verdat della canzun, Mo sin la fin vi jeu far attents. Durond che en canzuns slavicas e franzosas la paupra mata sa nuot auter, che plirar, smanatscha la giuvna engiadinesa cun las „agnas“; ei glei quei il liuc de dertgira. Perfin ella canzun exotica semanifesta quei sen democratic quei sentiment dil medem dretg che distingua ils Grischuns 2). 25 Sin nus sto ei far ina gronda impressiun, cura che nus udin ils tuns de profunda dolur che stauscha ora la paupra mata; nus sentin in cor che rumpa, ina flur che secca. Pli da lev sen pren in amant engiadines la caussa 3). Nus lein bandunar il curtin de rosas cun reproducir ina schi antica 30 sco biala canzun ramontscha, ch’ ins anfla sin las rivas dil Rein ed al pei dil Bernina 4). Alla versiun sursilvana maunca l’ entschatta. Ella entscheiva culs plaids: „Sche ti vul dar à mi la flur enten il liuc digl uors“, ha ella, „il camutsch“, ch’ ei segir la veglia fuorma, ed igl uors ei els uauls buca silla grepa. Sur da quei ei il camutsch la figura della spertadat. 35 Decurtins, Chrestomathie Bd. IX, p. 156.

Decurtins, Chrestomathie Bd. II, p. 270.

Decurtins, Chrestomathie Bd. IX, p. 254.

Decurtins, Chrestomathie Bd. IX, p. 154.