Pagina:Goldoni - Opere complete, Venezia 1914, XIX.djvu/384

Da Wikisource.
370 ATTO SECONDO

Ridolfo. Prestissimo.

Costanza. La senta, se poderave mandar a chiamar... O sia malignazo1: vien zente. A st’ora chi mai me vien a seccar.

Ridolfo. Fate gli affari vostri. Frattanto andrò di sopra nella mia camera, a scrivere una lettera per un affar che mi preme.

Costanza. Sior sì, che el vaga, e co l’ha scritto, ch’el vegna da basso, che finirò de dirghe quel che voleva dir. (si accosta alla scena)

Ridolfo. Vi ascolterò con piacere, e con desiderio grandissimo di soddisfarvi. Or ora sono da voi. (Manderò il servitore a far diligenza, per rinvenire dove abita la signora Isabella. Ora ch’ella è qui con suo padre, se avesse una buona dote, la sposerei mille volte più volontieri di questa vedova. (parte)

SCENA II.

Costanza e Musestre.

Costanza. Caro sior Musestre, ve son obligada del vostro amor; ma mi no fazzo nè ostaria, nè locanda. Savè che son una donna civil, che fitto do camere per inzegnarme a tirar avanti, ma mi no recevo in casa chi va e chi vien.

Musestre. So tutto, so chi la xe, so che la so casa no xe locanda, e se no la fusse chi la xe, e se la so casa no fusse una casa propria e civil, mi no gh’averave messo da ela quel cavalier.

Costanza. Oh sì dasseno; in quanto a questo ve son obligada. Sior Ridolfo xe un pulitissimo signor, e son contenta de elo, e spero che elo sarà contento de mi.

Musestre. No la vol mo farme sta grazia de tor in casa sta signora per amor mio?

Costanza. Con donne mi no me ne voggio intrigar.

Musestre. La me fazza sto favor. La la tegna per do o tre zorni.

  1. Per maledetto: vol. VIII. 115 ecc.