Pagina:Historia della Sacra Real Maestà di Christina Alessandra Regina di Svetia.pdf/125

Da Wikisource.

præter insignes litteras de Romanæ Ecclesiæ dignitate præclare meritas, egregiam fidem, ac probitatem, pari cum rerum agendarum peritia coniunctam hæc ætas suspicit. Instituto Nobilitatis Tuæ iniuria quodamodo fieret, si tecum pluribus ageremus, ut eum nostro te nomine salutantem benigne, humaniterque complectaris, cum assiduis documentis posteritatem erudias, nihil in avitæ gloriæ Patrimonio charius tibi esse laude suscepti eorum patrocinij, quos cum sua ipsorum virtus, tum virtutis amplissimum testimonium, Pontificia benevolentia commendat. Cæterum quo erga Nobilitatem Tuam studio flagremus, quamque impense rerum tuarum progressibus faveamus, ab eodem luculenter accipies. Tibique Apostolicam benedictionem peramanter elargimur. Datum Romæ apud Sanctam Mariam Maiorem sub Annulo Piscatoris die 10 Octobris 1655 Pontificatus Nostri Anno Primo. Natalis Rondininus. Quel Principe ricevé il Breve con grand’humiltà, & accolse Monsignore con singolar cortesia, ascoltandolo con molta attentione: Inteso, che hebbe il motivo della venuta di lui, e la funtione, che doveva fare in quel luogo per la solenne professione della Regina, restò ripieno di meraviglia, e d’allegrezza incomprensibile, che la Città di quella sua Residenza per ordine del Pontefice dovesse esser honorata con attione tanto conspicua, e gloriosa. Monsignor s’estese poi nell’assicurar S. A. del paterno affetto di Sua Beatitudine, e della confidenza, ch’haveva nella sua generosa pietà, insinuandogli esser soverchio, ch’esso gli spegasse il desiderio, e gusto di Sua Santità,