Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/145

Da Wikisource.

19
Ma primma dì, chi ti ê: con che mainera
Ti fæ ste cose insolite, stupende?
Che se mi no ne so l’istoria vera,
Ti diræ, ti diræ, ma chi t’intende?
Ro vêgio rîe, e ghe dixe: uña è leggiera
Cosa da dî, ra quæ te posso imprende:
Ismen me ciammo, e façço profession
De Mago, che in Zeneize œu dî Strion.

20
Ma che mi saccie dîte dro futuro
Ro vero, comm’o foisse ancœu presente,
Questa è uña nesciarìa: l’è un’osso duro
Da rozziggiâ, ni l’ommo ha tanto dente.
So ben che a chi resiste, e a chi ten duro,
Spesso ra boña sciorte ghe va a rente:
Bezœugna dâse atorno, uscì in Campagna:
Dixan, che chi n’arrisccia, no guadagna.

21
Ti, che ti pœu, comme a zugâ a ra morra
Dri Franchi sobbaccá forza, e possanza,
E ra çittæ, dra quæ vœu fâne sorra
A forza de repicchi ancœu ra França,
Ti pœu remette in pê: Sta sciù, va, sborra,
Fa cœu, non dubitâ, gh’è ancon speranza;
Ma pû mi te dirò, vegnendo a o giube,
Uña cosa, che veddo squæxi in nube.

22
Veddo o me pâ de veì cæro e lampante
Un che de chi a poc’anni uscirà fœura,
Ro quæ sarà dell’Axia trionfante,
E all’Egitto o darà lê solo scœura.
Taxo re sò mainere boñe, e tante,
Ro pensâ d’uña testa, chi no svœura:
Te baste, che quest’ommo avrà ra gloria
D’ottegnî tutta intrega ra vittoria.

23
A nemixi o darà tante battûe
Che no savendo ciù donde ficcâse,
Se viran drent’un Izora redûe;
E in ra gran stirpe tò porrà contâse
St’ommo de qualitæ così çernûe.
Taxe ro vêgio, e lê çomença[sic] a fâse
Rosso, e o dixe: a chi mai sta sciorte arriva?
E d’invidia o colava ra sariva.

24
Ma voze sciù ra testa ra fortuña
(O torna a dî) dre mæure[sic] de morin,
A no averà sciù mi raxon nesciuña;
Che mi starò lì sempre çinque in vin.
In çê ra terra, e in terra stelle, e luña
Se viràn, primma che mi mûe camin:
E in dî questo o piggiò tanto l’axaoù,
Ch’o pareiva un demonio scadenaoù.

25
Andavan così insemme raxonando,
Tanto, che arrivan donde i paviggion[sic]
Aveivan ri Crestien; e lì l’è quando
Se misse ro Sordan ciù a dî sgarroin,
In veî re sò roviñe, e allumerando
Ri sò Turchi peræ comme cappoin;
E viste tanto ciù re sò bandêre
Così temûe, straggæ in çento manere.