Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/166

Da Wikisource.

82
E fæte o l'averæ cose stupende,
De sangue o l'avræ fæto andâ un torrente;
Ma ra nœutte in sto mentre a se destende
E de chì lì no se vè ciù ra gente;
Così zà che o no pœu ciù fá facende,
Con tutti o se retira bravamente,
E çerto che i Paghen o strepellava,
Se ra nœutte ciù tempo a ghe lasciava.

83
Primma però d'abbandoná l'impreiza
O fa portâ in recatto ri ferîi,
Ni o vœu che i Saraxen possan fâ preiza
Manco d'un ciodo: da ri sò ciù ardîi,
Quella gran Torre che così ri offeize,
O fa sarvâ con ri âtri argagni unîi,
Benchè a foîse levá mêzo da lœugo,
E strinâ maramente da ro fœugo.

84
Ra Torre, Dio merçè, l'è in segurezza,
Da tanti intrighi in fin levâ da mêzo;
Ma comme Nave, che mostraoù fortezza,
Superæ re borasche, e i venti pêzo,
Quando a spera in tro porto aveì sarvezza
A scontra in uña secca, e a s'arve in mêzo,
O cavallo, chi ha fæto bon camin,
E o cazze all'ostaria giusto vexin.

85
Così ra Torre imbronca, e a ceiga sotta
Verso donde a l'aveiva avûo ciù danno:
Se ghe rompan doe rœue, e a resta motta,
A segno de dâ in terra, e poi bon’anno:
Ma treì Zeneixi, che n'en zà de zotta
Ghe dan dra spalla, e schivan ro maranno,
Fin'a tanto che vêgne Bancarâ,
Chi ra taccoñe, e torne a accomodâ.

86
Fà lavorâ Gofredo, e in ogni conto,
O vœu ch'a segge læsta avanti giorno,
E per assegurâse sciù sto ponto,
O fa stâ sentinelle a ro contorno:
Ma ri Mori, che fan de contraponto,
Dra muxica s'accorzan, chi và attorno,
Veddan ri Bancharæ, veddan ra Torre,
Cose s'impasta, e cose se descorre.


FIN DRO CANTO XI.