Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/234

Da Wikisource.

40
Prego però ro çê, che se ra sciorte
(Cosa che no me creddo) me ciantasse,
Tutto finisce in mi con ra mæ morte,
Pù che ro passaporto a i tœu se faççe.
Se vençe, ra vittoria se reporte,
E ro tò Regno int'ri trionfi o sguasse.
O finisce: e poi lì tutt'uria e buria
Trombe, e timballi ghe fan viva a furia.

41
Fra sti viva, e sti soin, da gran cortezzo
Accompagnaoù ro gran Signor se parte:
O fa portâ int'ra tendia ro lavezzo,
E lì mangia tutt'ommo; lê in desparte
O se ne sta comm'ommo de manezzo:
Però de bon umô, sempre o fa carte,
O treppa, o rîe, o burla, e intr'esto zœugo
Trœuva Armida ra prîa da trâ ro fœugo.

42
Fornîo ch'han de mangiâ, ra forfantoña,
Chi s'accorze, che ognun de lê l'è cœutto,
E a vè da i movimenti dra persoña
Che ro diavo ghe va dando ro bœutto,
A se stacca, a s'accosta ra filoña
A ro Ræ co uña bocca da pancœutto,
E faççendo l'oeuggin da drîta, e lesta,
A l'incomença in questo mœuo ra festa.

43
Oh gran Monarca, a dixe, mi assì vêgno
Pe ra fede e ra patria a travaggiâ:
Son Donna, e son Regiña, ni me têgno
De vegnî chì a scombatte svergognâ:
Con ra spâ ra coroña me mantêgno,
E a un bezœugno ra sò ben dœuverâ:
Sò guerrezzâ, sò fâme largo avanti,
N'ho poira de cavalli, ni de fanti.

44
Ni te pensâ che sæ ro primmo giorno
Ch'agge in tro cœu de fâ sta bizzarria;
Son za assueffæta a foraggiâ d'intorno
Pe ra fede, e per fâte cortexia.
T'arregordi ti ciù de quello scorno
Che ho fæto a quelli? (e no diggo boxia)
Ti sæ pù che i ciù grossi capporioin
Dri Crestien, l'ho avûi int're mæ prexioin.

45
Ti sæ, che fæti scciavi, a ti lighæ
Ri mandavo per fâtene un regallo,
E saræn sotteciave ancon serræ,
Ni fareivan ancœu tanto ro gallo,
Se quello feçça dell'iniquitæ,
Rinardo, no m'avesse fæto fallo:
O l'assâtò per stradda st'assascin
Ra mæ gente, e o portò via ro bottin.

46
Ognun sa chi è Rinardo, e de sto perro
N'han piña informazion sin'à i figgiœu:
Questo è quello gran stœumego de ferro
Chi m'offeize, e sta spiña ho int'ro mæ cœu;
Sicchè, con ro tò aggiutto, se l'afferro,
Vœuggio ch'o care i trêi e i terzairœu:
Dirò ancon, ch'o m'ha fæto ciù d'un torto:
Ma a bell'âxo... Tant'è, ro vœuggio morto.