Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/275

Da Wikisource.

111
Arve Tancredi ri œuggi, e tutt'assemme
Torbidi i serra, e quella cianze, e crîa.
Dixe Vaffrin: Sto chi no mœu: chì premme
Curâro; aoura ro cianze è uña vanîa.
Lê ro desarma, e quella a porze insemme
A l'œuvera ra man non è restîa:
Re ciaghe osserva, e a spera de guarìlo,
Che in l'arte a ro Pêgin a non ha filo.1

112
Vè che ro mâ da ra stanchezza o nasce,
E da ro sangue sparso in quantitæ;
Ma non ha che ro vello, onde a ghe fasce
Re ciaghe, in questi siti abbandonæ.
Inusitæ ghe mostra amô dre fasce,
Gh'insegna insolite arte de pietæ:
Re sciugò co i cavelli, e re ligò
Con ri mæsmi che pronta a se taggiô.

113
Zà che ro vello sò non pœu bastá,
Perchè curto, e sottî, per tante ciaghe;
E dittamo non hà, a uso tâ
Parolle a fa vareì potenti, e maghe.
Zà l'infermo comença a respirâ,
E re pupille sò mobili, e vaghe
Girando, vè ro servo, e ra strangera,
Chi è sorve lê tutta pietosa in cera.

114
Ti ê chì con mi, Vaffrin? e comme, e quando?
Ti chi etto, mæ (dixe) pietosa Mêga?
Quella arrossì; poi disse sospirando:
Ti ro savræ: Ti guariræ: T'impiega
Aoura in taxeì: ossærva sto commando;
Prepara ra merçè: così a se spiega,
Pœuscia per fâro stâ mêgio in repôso,
De lê ra testa a se ra mette in scôso.

115
Primma de l'imbrunî, Vaffrin pensava
Comme o ro porte a i sò comodamente,
Quand'eccate in sto mentre lì arrivava
Un squadron, de Tancredi tutta gente.
Lantô, che Argante ro sfiò ghe stava
In sò defeiza sempre da ra rente:
No ro seguì, perchè così lê vosse,
Ma tardando, a çercâro poi se mosse.

116
Molt'âtra gente lì d'intorno gira,
E ghe riesce in somma de trovâro:
Dre sò braççe uña sedia lì de tira
Forma, e sciù ghe ro mette per portâro.
Tancredi Argante lì desteiso mira:
E comme, un Ommo tâ, chi non ha paro,
Se lascia (disse) a i Crovi per pastura?
Ah no! Demoghe laude, e seportura.

117
Co un corpo morto in mi nisciun rancô
E' restaoù: Lê morì da un Ommo Forte;
Ond'a lê ben dovùo è quell'onô,
Che solo in terra avanzo l'è dra morte.
Così aggiuttaoù da molti lì lantô
Fà, ro nemigo che con lê o se porte.
Vaffrin d'Erminia a i fianchi ben s'è misso,
Perchè no segue in strá quarche bernisso.

  1. Celebre Chirurgo Genovese