Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/296

Da Wikisource.

125
Mostræve in mi (che dæto è ro perdon
Dro passaoù) d’uña tempea refinâ.
Misera Armidda, onde redûta son.
Se salute in voî solo ho da sperâ?
Ma se ogn’âtro recatto non è bon,
Fœura che azzonze ciaghe a chi è inciagâ,
Sanerà uña saetta ra ferîa
D’amô, e morindo resterò guarîa.

126
Fortuná morirò, se con mi assîe
Non ven sta pæste a infettâ l’inferno.
Se ferme amô, vêgne solo con mîe,
Sdegno dell’ombra mæ compagno etærno:
O de là zù con lê o torne chîe
A quello, che de mi fe’ tanto scherno:
E in aspetto terribile, in ciù forme,
Veì se ghe faççe, e in speçie, quand’o dorme.

127
Dîto questo, e fissaoù ro sò penscêo
Çercò ra freçça ciù ponzente, e forte
Lì arrivando ra trœua ro Cavaggêo
Zœumoæ vexiña a ra so estremma sciorte
Zà missa a s’era in atto atroçe, e fêo
Zà in cêra aveiva ro corô dra morte,
E se Rinardo ra man no gh’agguanta,
Ra fêa pointa dent’ro cœu a se cianta.

128
Se vozè Armidda, e attonita restò,
Che sentîo a no l’eiva quand’o veggne.
A buttò un crîo, e de mirâo lasciò
Sdegnoza (e sì a gh’œu ben) in tanto a sveggne
E comme un livio strazzandaoù cêgò
Ro collo a terra, ma quello ra teggne
Sciù sollevâ con ro braçço robusto,
E per fâ mêgio, ghe mollò ro busto.

129
Pœu sciù ra faccia, e sciù ro sen de zoncâ
Strixellâ o fesse quarche lagrimetta.
Comme in te l’arba quando ra rozâ
Cazzendo e scioî a reparpa, e l’erbetta;
Così a lê, revegnendo, se vè arzâ
De lagrime non sò ra céa umidetta.
Ri œuggi træ votte a l’erzè, e âtretante
Ri chinò per non dâ aoudaçia a l’amante.

130
E con languida man ro forte braçço,
Che in pê ra ten, retrosa, rebœuttava
Tentò ciù votte uscî da st’imbaraçço,
Ma lè sempre ciù streita l’agguantava.
Ingauggiâ a ra fin in t’esto laçço,
Che ghe fù caro, (e sì ro Checco a fava)
Bœutta in parlando de cianze un scciuppon,
Senza guardâro mai: povêo garson!

131
Oh sempre, o che ti parti, o che ti torni
Crûo dro paro, e chi te gh’a ghiaoù?
Dî, traditô, ro mæ morî ti storni?
Percose? che ra man ti m’hæ acciappaoù?
Ti me vœu viva? E abbastanza de scorni
E de squassi n’ho foscia ancon provaoù?
Credde Armidda a un sperzuro ciù non vœu,
Ma ben pœu poco, chi morî no pœu.