Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/88

Da Wikisource.

61
Ognun dette dre streite a ra vegnûa
Dra turba guerrezante Crestiaña
E Erminia in tro sò cœu ra ben vegnûa
Ghe dè pe ra sò stella tramontaña:
A vôze l'œuggio, e a và comme perdûa
Per descrovî Tancredi sò casaña:
A ri squadra un per un da capp'a pê,
Vistoro in fin, a dixe: O l'è chì lê.

62
Dro Palazio Reá sorve ro teito
Gh'è un miradô, chi è fæto giusto apposta
Per descrœuve ogni sito largo, e streito:
Se vedde chi se batte, e chi s'imposta,
Chi dà, chi piggia, chi zù in terra è cheito,
Chi s'avexiña ciù, chi se descosta,
Lì a s'assetta, e ro campo mentre a gira
Con l'œuggio, fra lê mæxima a sospira.

63
In veì de lasciû d'âto ro duello
Pensæ se ghe batteiva ben ro cœu!
A dixe ogni tantin, ro tò giojello
Quella botta strattende, e o se ne mœu.
A se sente a ro cœu sempre un cotello,
Che lengua và donde ro dente dœu,
E sempre che ra spá ro Pagan mœuve
Pâ giusto che sciù lê ra botta a ciœuve.

64
Ma doppo ch'a l'inteize che ra zuffa
Se doveiva de nœuvo incomençâ,
De lê ra poveriña comme stuffa,
Mille armanacchi a l'incomença a fâ;
Ch'a no sà donde posse sta barruffa
Andâ a finî: a se sente streppellá:
E se veiva che in cera ro dorô
No gh'aveiva lasciaoù ciù de corô.

65
Ogni mosca chi passa ghe pâ un’Orso,
Ogni fœuggia chi mescia ghe fá poîra
A toscie ciù che no un Cavallo sborso
A se sente taggiâ da uña tezoira
Ro cœu; ghe pâ sentîse dî, soccorso,
Da Tancredi, chi è sotta ra meççoira,
A s'assœunna, a se sveggia, e tutt'assemme
A no sà manco lê de cose a temme.

66
Ni ghe daræ fastidio solamente
Ro doveì commençâ nœuva battaggia,
Ma dro sò ciavacœu lê a se ressente,
(E questa l'è per lê ra gran tenaggia)
Tanto ciù che de fœuravia se sente
Sta brutta nœuva in bocca dra marmaggia,
Ch'o l'è in cattive ægue, e pêzo porto
Ro sò ben, e a ro cianze zà per morto.

67
Ma siccomme sò Moære gh'eiva impreizo
D'ogn'ærba ro secretto, e ra virtù,
E che parolle, quando un membro offeizo
Se mêga, s'han da dîghe sciù e zù,
(Secretto per costumme solo inteizo
Da re Figge dri Ræ poi ninte ciù.)
Così l'amiga a l'avereiva a caro
De fâ l'inciastro, e d'andá lê a mêgáro.