Fůrchia la tlamen per Marò;
Gonót pasa da iló val prò,
Šʼ ël ó gi a Šartl a fa n bon bagn
O a Gáisl, la mont rica dʼ aragn;
Chi sciòri asá pasa dʼ isté,
Coriůš dʼ odëi e dĕ vižitè.
Iló vardava dan troeč anʼ
La Lişa dai bī oedli brụmz, granʼ;
A les bīsces dévela a mënt,
Cigā lapró vigni momënt,
Coiṓ dĕ bī ciůf per só chiapèl,
Kʼ ḗ fat dĕ stran dër blót e bèl;
La Lişa ḗ bèla e da orëi bon,
Kël savṓ vigni macaron.
N bèl dí, kʼ ël fóva důt sërëgn,
Kĕ sorëdl sdlominā dër bëgn,
Vèghela sůra d’ ëla sů
‒ Val dĕ plů bèl nʼ ála mai odů ‒
Na sciòra vestida dĕ blanc,
Sentada, nó sůn val pič banc,
Mò sůn chiampana důt dʼ argënt;
Lʼ argënt fṓ fin e liciorënt.
Lişa scomëncia a sĕ temëi,
Mò dër coriòşa èla dʼ odëi;
Da impró vala con var leşīr,
Scèc ëla gissa ma a spazīr;
La sciòra vèghela pitan,
Scèc ëla fòs ten dolòr gran;
Dĕ légrimes è só můs plëgn,
Dĕ gran desgrazia è këš bůr sëgn.
La piča Lişa á dër bon cụr
E sĕ tëm, kĕ la sciòra mụr;
