Pagina:Stóries e chiánties ladines.djvu/122

Da Wikisource.

Coginā troep e sĕ baodiā,
“Dër asá” indo̅́ l salvan minā.

Vign’ òta ava l salvan rejon;
Důt’ contentava só magon
Con kël k’ e̅́ do̅́ l salvan asá;
Nó cëis, plů kĕ mèč avanzá,
Nó masa snèl revá dai fant’,
Kĕ roa̅́ ad arlérc dal laů́r důt stanc’,
N’ odóva mai dĕ Cól l gran lůc,
Šĕ l salvan daidava pró fůc.

A la fancèla oro̅́l dër bon,
L salvan, nó a tórt mó con rejon,
Perchi k’ ëla l tratava bëgn,
Vign’ òta k’ ël ā val božëgn;
Bī tóc’ i dēla dĕ pongins,
K’ ëla aresti̅, lapró sožins;
Dĕ keš cëi fo̅́ l salvan golůs,
Mò nó k’ ël fòs per kël stofůs.

L salvan fova reconescënt,
Paiáva datrai con ric paiamënt
Ki kĕ fageóva ad ël del bëgn
Sī zënza, sī tĕ val božëgn.
La fancèla oro̅́l inchĕ paiè
Nó per fëgn o stran od avaiè,
Mò per serviš e i bon’ pongins,
Scincá ad ël gonót con sožins.

Dĕ fi t’ i dál n gran limiscèl;
L fi vé troep, perchi bon e bèl
E l limiscèl è zënza fin;
Këš vé segů n bèl gran pongin.
Kël limiscèl la féž sté bëgn,
Důt ála chièz k’ ó l gran božëgn;