Pagina:Storia delle arti del disegno III.djvu/376

Da Wikisource.
358 D i s s e r t a z i o n e

Anacleto invase la cattedra di Pietro, e l’anno 1134., in cui fuggì da Roma, portata dal P. Waddingo1, e illustrata con una dissertazione dall’abate Francesco Valesio2: Anacletus &c. Dilecto in Christo Filio Joanni Abbati sanctæ Dei Genitricis, & Virginis Maria, sanctique Joannis Baptistæ in Capitolio, suisque successoribus regulariter promovendis in perpetuum. Quod in Apostolica Sedis administratione, licet indigni, constituti judicemur, religiosorum virorum piis petitionibus, justo benignitatis intuitu assensum nos præbere convenit, quatenus quæ religionis prospectu postulata cernuntur, nostra concessionis vigore clarescant, ac firma in posterum perpetuitate serventur. Tuis igitur, dilecte in Christo Fili Joannes Abbas, & Fratrum tuorum precibus annuentes, commisso tibi eiusdem Dei Genitricis Monasterio, concedimus, & confirmamus totum montem Capitolii in integrum cum casis, cryptis, cellis, cortibus, hortis, arboribus fructiferis, & infructiferis, cum porticu Cancellariæ, cum terra ante Monasterium, qui locus nundinarum vocatur, cum parietibus, petris, & columnis, & omnibus ad eum generaliter pertinentibus; qui istis finibus terminatur: a primo latere via publica, qua ducit per clivum argentarii, qui nunc descensus Leonis Prothi appellatur: ab alio latere via publica, qua ducit sub Capitolium, & exinde descendit per limitem, & appendicem super hortos, quos olim Ildebrandus, & Joannes Diaconus, & hæredes Joannis de Guinico tenuerunt, usque in Templum majus, quod respicit super Alefantum: a tertio latere ripæ, quæ fuit super fontem de Macello, & exinde revolventes se per appendices suas super Canapara, usque in Carnarium sancti Theodori; a quarto vero latere ab eodem Carnario ascendit per caveam, in qua est petra verificata, exinde descendit per hortum sancti Sergii, usque in hortum, qui est sub Cancellaria, veniens per gradus centum usque ad primum affinem. Circa vero eundem montem concedimus,


& con-


  1. Annal. Minor. Tom. iiI. num. 41. pag. 256. all’anno 1151.
  2. Spiegazione d’una bolla d’Anacleto II. antipapa, ec, inserita nella Raccolta d’opusc. scientif. e filol. del P. Calogerà., Tom. XX, pag. 102. segg.