 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| -26- |
sou Genofefa tēt ’l picce mutt e vì dō.“ Ella scraia: „Dio m’aie in sua proteziung! t’suus mangs mè metti cung fiduzia;“ s’ alza e va ceangcantang daò les pedies de chi pur ’ng trŭ sott terra, che jē a bisca, e parō, che nè sè finissa mai. Dangfora l’ om col chentl, l’at’r dō cunung grang ciang pattinŭs. Finalment’r r’và a ’ng at’r grang usc’ de ferr, tira fore ’l prum na tlĕ e destuda ’l zavalì; pur chesta porta r’vāng a ’ng post alt, soutt al ceìl destenù fora, nia lunc’ dang grang bosc’. El ē da d’alton, na bella noutt serena: ’l ceìl somnè de sterres, la luna jē a florì, vent freit che scottà, dutt zeinza bell chīt. Ei straccea la desgraziada dī lunc’ite pur la boscaia, cina ch’ei ē r’va a ’ng plāz lede, incercenè ite da pecceŏs altg’e fosc’, da nugares forestes e scures, e brusces, che sè neinā; chilò ’l soldà colla spada mett mang a baiè in maniera groia: „Fermo, Genofefa, injenedleite.“ Genofefa obbedesc’. „Da ca la creatura, e tou Ruggero, stoppa i oudli. A chestes parores peiel la creatura pur i piccei bracc’, alza la fabla; mo la uma sè stranc’la creatura t’i bracc’ alza i oudli al ceìl, e scraia: Signur, tollesse mia vita, mo sconede la vita de mi fi.“ „Da pērt les ciaccoles (respogn’ dessenè ’l bōia), cicch è comanè, mess’deventè. Ca col bambing.“
Mo tra sedlottg’ e legrimes continua Geno–
