Pagina:Storia di Santa Genoveffa.djvu/58

Da Wikisource.
Vai alla navigazione Vai alla ricerca

— 47 —


e dutt cicche t' veighes chilò, l' à criè pur nosc' ut'l e a nosta ligrezza." "O caro bung Dì, tang potente e zenza avarizia," scraiā 'l picce mutt te sua bella semplizitè, e i fajō gni da rì a Genofefa; che s' l' abbraccia, bascea e disc': "Bell d'sigù, a t' aldì baiang in chesta foſa messass' s' la rì vigne mutt maiù d' tè, dea ch' el nè s' recorda plou, ch' el rajonā ci el zaccang ingsceou, e è incie r'vè plang plang a conesce les coses. L' at'r dè da domang ch'erd'l la uma bell' adora, e disc': "Mamma levede, e gnide commè a udei, cicch 'l bung Di à indò fatt da nu." Genofefa messā rì, s' 'l tōl e 'l mena teng bell sito inant'r i crepp te sored'l bung cialt, ullacche dutt madurì snell. E ma bell, ch' el ā ceaffè illò belles grang pěries madures in bell curù coucce. "Elle chisc' ceuff?" daman'l. "No," disc' la uma, "el è pěries," sè plieia a 'ng couie zaccotantes: "Toi mo ciercia." El 'ng mangia, e s' petta colla mang soul piěte: "O cutang bones! poi ciamò 'ng couie?" "Assà meffo, disc' la uma, mo d' ma ch' elles, ch' è madures." Intang ch' el coiō cung chelles picceres mangs, dijōle: "O cutang bung, ch' Iddì è, ch' El nes dà te bones robes."

"Ringgrazii dunque" disc' Genofefa, e el sè verc' sou, alza chi bi oudli vīs al Ceìl, e mena sou 'ng baje drucchè sou i deitg', e scraiā cicch' el ē bung: "Caro Signur, i S' ringrazie